ਕਵਿਤਾ - ਸ਼ਿਵਨਾਥ ਦਰਦੀ

ਨਾ ਹੀ ਧਰਤੀ ਮਹਿਕੇ ਸੱਜਣਾ ,
ਨਾ ਹੀ ਅੰਬਰੀਂ ਤਾਰੇ ਚਮਕਣ ,
ਰੱਖ ਬਨੇਰੇ , ਮੈਂ ਦੀਪ ਜਲਾਏ ,
ਓਹ ਵਿਚ ਹਵਾ ਦੇ ਲਮਕਣ ।
ਨਾ ਹੀ ..........................
ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ ,
ਅੰਬਰ  ਪਏ  ਨੇ  ਖਾਲੀ ,
ਬੂਹੇ ਦੇ ਵਿਚ ਖੜੀ ਉਡੀਕਾਂ ,
ਕਦੋਂ ਆਉਣਗੇ ਵਾਲੀ ,
ਪਰਜਾ ਦੇ ਰਾਵਣ ਸੱਜਣਾ ,
ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਪਏ ਡੱਸਣ ।
ਨਾ ਹੀ .....................
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਹਰ ਕੋਈ ਅਧੂਰਾ ,
ਤੇਰੇ   ਵੀਰ  ਤੇ   ਬੁਢੇ   ਮਾਪੇ ,
ਕੀ  ਸੀਤਾ  ਨੂੰ  ਦਿੱਤੀ  ਸਜ਼ਾ ,
ਓਹ ਬੈਠੀ ਤੜਫੇ ਇਕਲਾਪੇ ,
ਮਾਹੀ ਮਾਹੀ ਕਿਨੂੰ ਬੁਲਾਵਾ ,
ਦੇਖ ਰੋਮ ਰੋਮ ਮੇਰੇ ਹੱਸਣ ।
ਨਾ ਹੀ ........................
ਚਾਵਾਂ ਦੀ ਮੇਰੀ ਟੁੱਟਗੀ ਚਰਖੀ ,
ਨਾਲੇ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਤੰਦ ,
ਉੱਡ ਗਿਆ , ਵਿਚ ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਪੰਛੀ ,
ਖਾਲੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਬੰਦ ,
'ਦਰਦੀ' ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਦਰਦ ਵੰਡਾਲੋ ,
ਰੋਜ਼ ਜ਼ਖ਼ਮ ਮੇਰੇ ਪਏ ਦੱਸਣ ।
ਨਾ ਹੀ ..........................
              ਸ਼ਿਵਨਾਥ ਦਰਦੀ
       ਸੰਪਰਕ :- 98551/55392
ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਫ ਹੈਲਥ ਸਾਇੰਸਜ਼ ਫ਼ਰੀਦਕੋਟ ।