ਭੰਡੀ ਪ੍ਰਚਾਰਕ, ਨਿੰਦਕ ਸਾਡੇ ਮਨ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ - ਸਤਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸੱਤੀ

ਲੋਕੋ ਜੋ ਵੀ ਮਾੜਾ, ਪਾਪੀ, ਬੂਰਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ, ਕਹੀ ਚੱਲੋ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੇਰੀ ਨਿੰਦਾ ਮੇਰੇ ਔਗੁਣ ਭੰਡੀ ਜਾਵੋ। ਇਸ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਿੰਦਿਆ ਹੁੰਦੀ ਚੰਗੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬਾਲ ਵਿਚ ਸ਼ੁੱਭ ਗੁਣ ਵਧਦੇ ਵੇਖਣਾ ਲੋੜ ਦੇ ਹਨ, ਤਿਵੇਂ ਨਿੰਦਕ ਔਗੁਣ ਦੱਸ ਕੇ, ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਭਰਨ ਦੀ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਿੰਦਕ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ, ਔਗੁਣ ਛੱਡ ਕੇ, ਆਪ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰ ਕੇ, ਬੈਕੁੰਠ ਵਿਚ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ-ਧਨ ਮਨ ਵਿਚ ਵਸਾਈਏ। ਹਿਰਦਾ ਸੁੱਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਨਿੰਦਿਆ ਹੋਵੇ। ਸੁੱਧ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਔਗੁਣ ਸੁਣੀਏ। ਭੰਡੀ ਪ੍ਰਚਾਰਕ, ਨਿੰਦਕ ਸਾਡੇ ਮਨ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਸਾਨੂੰ ਭੰਡਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸਾਡਾ ਦੋਸਤ ਹੈ। ਔਗੁਣ ਦੱਸਦਾ ਹੈ। ਆਪ ਦੇ ਜਾਣੀ ਮੰਦਾ ਬੋਲਣ ਵਾਲਾ ਬੰਦਾ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਭੰਡਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਮਾੜੇ ਕੰਮ ਨਾਂ ਕਰਨ ਲਈ ਚੁਕੰਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਨਿੰਦਕ ਇਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਔਗੁਣ ਉਭਾਰ ਕੇ, ਸਾਡੀ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਭੰਡੀ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਜੇ ਆਦਤਾਂ ਸੁਧਾਰ ਲਈਏ ਸਾਡਾ ਜੀਵਨ ਵਧੀਆ ਬਣਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਜੀਵਨ ਦੇਖ ਹੀ ਤਾਂ ਔਗੁਣ ਦੀ ਭੰਡੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਭੰਡੀ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸੁਣ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਨਿੰਦਕ ਤੇ ਨਿੰਦਾ ਕਰਾਉਣੀ ਪਿਆਰੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਨਿੰਦਿਆ ਸਾਡੇ ਔਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ। ਕਬੀਰ ਭਗਤ ਜੀ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, ਬੰਦੇ ਲਈ ਉਸ ਦੇ ਔਗੁਣ ਦਾ ਮੁੱਕਣਾ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਹੈ। ਨਿੰਦਕ ਸਦਾ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਔਗੁਣਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਕੇ ਆਪ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਔਗੁਣਾਂ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਕੇ, ਉਹ ਜਿਹਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਮਾਲਕ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਜੀ, ਸਭ ਬੰਦਿਆਂ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਤਾਰਨ, ਆਧਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਭਗਵਾਨ ਹਨ। ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਮਾਲਕ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਜੀ, ਤੂੰ ਨਿਡਰ ਹੈ। ਤੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਭ ਬੰਦਿਆਂ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਤਾਰਨ, ਆਧਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਭਗਵਾਨ ਹਨ। ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਅਸੀਂ ਕੰਮ ਕਰ ਕੇ, ਮੈਂ-ਮੈਂ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਤਦ ਤਕ ਭਗਵਾਨ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਆਪ ਸਾਡੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈ-ਮੈ ਹੰਕਾਰ ਹੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ-ਰੂਪ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ, ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸਾਡਾ ਮਨ, ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਰੀਝ ਗਿਆ ਹੈ। ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਹੈਂ, ਤੈਥੋਂ ਵੱਖਰੇ ਅਸੀਂ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਪ੍ਰਭੂ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਬੰਦਿਆਂ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਅਕਲ ਦੀ ਹੈਂਕੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਨਾ ਚਿਰ ਸਾਡੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸਹਿਮੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਅਕਲ ਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਮਾਣ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਜੀ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਹੰਕਾਰ ਵਾਲੀ ਅਕਲ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਹੁਣ ਉਹ ਅਕਲ ਬਦਲ ਗਈ ਹੈ। ਮਨੁੱਖਾ ਜਨਮ ਦਾ ਮਕਸਦ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਿੱਧੀ ਹਾਸਲ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਮੈਂ ਮੈਂ ਛੱਡ ਕੇ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਹੈ।
ਛੇ ਚੱਕਰ ਬਣਾ ਕੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਇਹ ਬੰਦੇ ਦਾ ਸਰੀਰ ਬਣਾਂ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗੀ ਵੱਡਮੂਲੀ ਆਪਣੀ ਜੋਤ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਸਰੀਰ ਦਾ ਜੰਦਰਾ-ਕੁੰਜੀ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਣਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਖੇਡ ਬਣਾਉਂਦਿਆਂ ਉਹ ਚਿਰ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦਾ। ਇਸ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਪਿਆਰੇ ਮਨ ਹੇ ਵੀਰ ਹੁਣ ਜਾਗਦਾ ਰਹੀ। ਬੇਧਿਆਨੇ ਹੋ ਕੇ ਤੂੰ ਹੁਣ ਤਕ ਜੀਵਨ ਅਜਾਈਂ ਮੁਕਾ ਲਿਆ ਹੈ। ਬੇਸਮਝੀ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਨੂੰ ਚੋਰ ਉਸ ਦਾ ਘਰ ਲੁੱਟ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਪੰਜ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਅੱਖਾਂ, ਕੰਨ, ਨੱਕ, ਜੀਭ, ਚਮੜੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਵਿਸਾਹ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਜੋਤ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਣ ਨਾਲ, ਦਸਵੇਂ ਅੰਗ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿਚ ਗਿਆਨ ਤੇ ਗੁਣ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਆਸਰਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ। ਜਿਸ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਦੇ ਸ਼ਿਵ ਅਤੇ ਸਨਕ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਣ ਰੱਬ ਵਿਚ ਵੱਸ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਦੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੇ ਉੱਚੀ ਅਕਲ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਗਿਆਨ ਤੇ ਰੱਬੀ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਚਾਨਣ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਉੱਚੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ੇ-ਵਿਕਾਰ ਦੇ ਰੋਗ ਤੇ ਸਹਿਮ ਮੁੱਕ ਗਏ ਹਨ। ਮਨ ਨੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਸੁਖ ਲੱਭ ਲਿਆ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਬੁੱਧੀ ਦਾ ਪਿਆਰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਆਸਰਾ ਸਮਝ ਕੇ, ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਹੁਣ ਮਨ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਚੰਦਨ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਹੰਕਾਰ ਮੁੱਕ ਗਿਆ ਹੈ। ਜੋ ਬੰਦਾ ਰੱਬ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਧਿਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਉਸ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਭੂ ਵੱਸਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਮੱਥੇ ਦੇ ਲੇਖ ਵੱਡੇ ਭਾਗ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਮਾਇਆ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੂਰ ਕਰ ਕੇ, ਜਦੋਂ ਰੱਬੀ-ਜੋਤ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ, ਸਦਾ ਨਿਰੋਲ ਇੱਕ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਮਨ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ, ਉੱਚਾ ਸੁਖ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਭਟਕਣਾ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਨ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਸਤਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸੱਤੀ (ਕੈਲਗਰੀ) - ਕੈਨੇਡਾ
satwinder_7@hotmail.com