ਕਿੰਨੇ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪਾਵੇ,
ਮੰਮੀ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਦਵਾ ਦੇ।

ਪਾਪਾ ਦੇ ਵੀ ਕੰਨ ਪਿਆ ਖਾਵੇ,
ਘਰ ਵਿਚ ਕਲੇਸ਼ ਵਧਾਵੇ।

ਪੁਰਾਣੇ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਨਾ ਜਾਵੇ,
ਨਵੇਂ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਪੁਗਾਵੇ।

ਰੋਣ ਹਾਕਾ ਜਦ ਹੋ ਜਾਵੇ,
ਮਾਂ ਬਾਪ ਫਿਰ ਲਾਗੇ ਲਾਵੇ।

ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਕਾਲਜ਼ ਜਾਵੇ,
ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਟੌਹਰ ਬਣਾਵੇ।

ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਫ਼ਿਕਰ ਵੀ ਸਤਾਵੇ,
ਮੇਰਾ ਬੱਚਾ ਗੱਡੀ ਹੋਲੀ ਚਲਾਵੇ।

ਬੀਬਾ ਬੱਚਾ ਹੈ ਉਹ ਭਾਵੇਂ,
ਟ੍ਰੈਫ਼ਿਕ ਦੇ ਰੂਲ ਨਿਭਾਵੇ।

ਸਪੀਡ ’ਤੇ ਲਗਾਮ ਲਗਾਵੇ,
ਕਦੇ ਨਾ ‘‘ਬਲਜਿੰਦਰ’’ ਕਹਾਲੀ ਮਚਾਵੇ।  

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ

ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਚੁਗਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਦਾਣੇ,
ਭੁੱਖੇ ਨਾ ਸੌਣ ਦਿੰਦੀ ਆਪਣੇ ਨਿਆਣੇ |

ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ ਮਾਂ ਹੀ ਜਾਣੇ,
ਚੀਂ-ਚੀਂ ਕਰ ਰੋਜ਼ ਸੁਣਾਵੇ ਗਾਣੇ |

ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾ ਰੱਖਦੀ ਨਿਆਣੇ,
ਘਾਹ ਫੂਸ ਨਾਲ ਆਲ੍ਹਣੇ ਤਾਣੇ |

ਭੁੱਖ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਮਾਂ ਹੀ ਜਾਣੇ,
ਮੂੰਹ 'ਚੋਂ ਕੱਢ -ਕੱਢ ਢਿੱਡ ਭਰੇ ਨਿਆਣੇ।


ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਝੱਖੜ ਚੱਲਣ ਭਾਵੇਂ,
ਰੈਣ ਬਸੇਰਾ ਕੀਤਾ ਰੱਬ ਦੇ ਭਾਣੇ |

ਕਦਮਾਂ 'ਚ ਮਾਂ ਦੇ ਹੈ ਸੁੱਖ ਸਾਰੇ,
ਹਰ ਬੱਚਾ ਰੱਬਾ! ਮਾਂ ਦਾ ਨਿੱਘ ਮਾਣੇ |

ਬੱਚਿਓ! ਤੁਸੀਂ ਬਣਨਾ ਬੀਬੇ ਰਾਣੇ,
''ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਤਾਂ ਜੰਨਤ ਮਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਜਾਣੇ |  

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ

ਮੈਂ ਕਰਨੀ ਹੈ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੀਂ ਅੰਮੀਏ,
ਅਜੇ ਨਾ ਵਿਆਹੀ ਮੈਨੂੰ ਨੀਂ ਅੰਮੀਏ।

ਬਾਪੂ ਦਾ ਮੈਂ ਨਾਂ ਚਮਕਾਉਗੀ,
ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਜਦ ਖੜੀ ਹੋ ਜਾਉਂਗੀ।

ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ ਗਹਿਣਾ ਮੈਂ ਅਪਨਾਉਗੀ,
ਭੁੱਲ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਦਿਲ ਨਾ  ਲਗਾਉਗੀ।

ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼ਾਨ ਵਧਾਉਗੀ,
ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਕੇ ਵੱਡੇ ਅਹੁਦੇ ਲਗ ਜਾਉਗੀ।

ਵਿੱਦਿਆ ਦਾ ਸਾਗਰ ਵੰਡ ਦੀ ਜਾਉਂਗੀ,
ਜਦ ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਟੀਚਰ ਕਹਿਲਾਉਗੀ।

ਬੁਢਾਪੇ 'ਚ ਤੁਹਾਡਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣ ਜਾਉਗੀ,
ਸੱਜੀ ਬਾਂਹ ਆਖਿਰ ਕਹਿਲਾਉਗੀ।

"ਬਲਜਿੰਦਰ" ਤਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਸਿੱਖਦੀ ਜਾਉਂਗੀ,
ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਦੀ ਜਾਉਂਗੀ।

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਕਈ ਫਿਰਦੇ ਦੌਲਤ ਦੀ ਭੁੱਖ ਵਿਚ,
ਕਈ ਫਿਰਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਦੁੱਖ ਵਿਚ |

ਕਈ ਲੱਗੇ ਜਿਸਮਾਂ ਦੇ ਵਪਾਰ ਵਿਚ,
ਕਈ ਦੇਖੇ ਤੜਫਦੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿਚ |

ਕਈ ਲੱਗੇ ਇਟਰਨੈੱਟ ਦੀ ਲਤ (ਆਦਤ) ਵਿਚ,
ਕਈ ਫਸੇ ਗਏ ਗਰੀਬੀ ਅੱਤ ਵਿਚ |

ਕਈ ਮੈਂ- ਮੈਂ ਦੀ ਹਰ ਵੇਲੇ ਭੁੱਖ ਵਿਚ,
ਕਈ ਤੇਰਾਂ ਤੇਰਾਂ ਕਰਦੇ ਦੇਖੇ ਮੁੱਖ ਵਿਚ |

ਕਈ ਬੈਠੇ ਉੱਚੇ ਮੁਨਾਰ ਦੇ ਵਿਚ,
ਕਈ ਤੜਫਦੇ ਦੇਖੇ ਸੱਚੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ |

ਨਾ ਕੋਈ ਮਿਲਿਆ ਨਾਮ ਦੀ ਭੁੱਖ ਵਿਚ |
ਪੁੱਠੇ ਲਟਕੇ ਭਾਵੇਂ ਸਾਰੇ ਕੁੱਖ ਵਿਚ |

ਕਈ ਰਹਿੰਦੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪਣੇ ਫ਼ਾਇਦੇ ਵਿਚ,
ਕਈ ਕਰਦੇ ਕੰਮ ''ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਕਾਇਦੇ ਵਿਚ |

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਕਾਸ਼;  ਜੇ ਮੈਂ ਬੱਚਾ ਹੋਵਾਂ,
ਅੰਬੀਆਂ ਵਾਂਗ ਕੱਚਾ ਹੋਵਾਂ |

ਕਦੇ ਹੱਸਾਂ ਤੇ ਕਦੇ ਰੋਵਾਂ,
ਕਦੇ ਮਾਂ ਦੇ ਸੀਨੇ ਲੱਗ ਸੋਵਾਂ |

ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਖੇਡਦਾ ਹੋਵਾਂ,
ਕਹੇ ਤੇ ਵੀ ਹੱਥ ਨਾ ਧੋਵਾਂ |

ਘਰ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਦੀ ਰੌਣਕ ਹੋਵਾਂ,
ਭੈਣ ਦਾ ਜੇ ਮੈਂ ਵੀਰ ਹੋਵਾਂ |

ਕਾਰਟੂਨ ਦੇਖਾ, ਆਈਸ ਕਰੀਮ ਖਾਵਾਂ,
ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹੋਵਾਂ,

ਪਾਪਾ ਘਰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇ,
ਚਾਕਲੇਟ ਦੀ ਉਡੀਕ 'ਚ ਹੋਵਾਂ |

ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਜਦ ਮੋਢੇ ਚੁੱਕਦੇ ਦੋਵਾਂ,
''ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਕਾਸ਼; ਜੇ ਮੈਂ ਬੱਚਾ ਹੀ ਹੋਵਾਂ,


ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਬੱਚਿਓ ਕਹਿਣਾ ਜੇ ਮੰਨ ਜਾਓ,
ਫੋਨਾਂ ਦਾ ਰੁਝਾਨ ਘਟਾਓ |

ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ ਮਨ ਲਗਾਓ,
ਐਵੇਂ ਨਾ ਸਮਾਂ ਅਨਮੋਲ ਗਵਾਓ |

ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਾਓ,
ਮਨ ਪਸੰਦ ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹ ਆਓ |

ਸੱਚ ਨੂੰ  ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾਓ,
ਸ਼ੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੋਂ ਦੂਰ ਬਣਾਓ |

ਹਰ ਵੇਲੇ ਫੋਨ ਨੂੰ  ਹੱਥ ਨਾ ਲਾਓ,
ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ  ਵੀ ਅਰਾਮ ਦਬਾਓ |

ਬੀਬਾ ਬੱਚੇ ਤੁਸੀਂ ਬਣ ਜਾਓ,
ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਵਧਾਓ |

ਸਰਸਵਤੀ ਅੱਗੇ ਸੀਸ ਚੁਕਾਓ,
ਉੱਚੀਆਂ ਪਦਵੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਪਾਓ |

''ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖਦੇ ਜਾਓ,
ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ  ਚੰਗੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਸਿਖਾਓ |


ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ 9878519278

ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ, ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ
ਬੁਕੱਲ ਤੇਰੀ ਵਿਚ ਸਿਰ ਰੱਖਦੇ ਹੀ,
ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਮਿਟ ਗਏ ਸਾਏ |
ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ, ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ |

ਨਿੱਕਿਆਂ ਹੁੰਦੇ ਤੋਂ ਤੈਨੂੰ,
ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਆਏ,
ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਤਾਅਨੇ ਸੁਣ-ਸੁਣ,
ਤੂੰ  ਬੜੇ ਦੁੱਖ ਹੰਢਾਏ,
ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ, ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ |

ਜਿਗਰ ਦੇ ਟੋਟੇ,
ਤੂੰ  ਰੱਖੇ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਏ,
ਕਿਸੇ ਨੂੰ  ਤੇਰੇ 'ਤੇ,
ਰਤਾ ਤਰਸ ਨਾ ਆਏ |
ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ, ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ |

ਮਾਂ ਦੀ ਇਬਾਦਤ ਜੋ ਕਰਦੇ,
ਬਿਨ ਮੰਗੇ  ਉਹਨੂੰ ਸੱਭ ਮਿਲ ਜਾਏ,
ਜੰਨਤ ਦੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਤੱਕ ਉਹੀ ਜਾਏ,
ਮਾਂ ਦੇ ਚਰਨੀਂ ਜੋ ਸੀਸ ਨਿਭਾਏ,
ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ, ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ |

ਗਿੱਲੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਕੋਈ,
ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ  ਸੋ ਕੇ ਦਿਖਾਏ,
ਬਜ਼ੁਰਗ ਮਾਂ ਨੂੰ  ''ਬਲਜਿੰਦਰ'',
ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਤਾਂ ਸੁਵਾਏ,
ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ, ਮੇਰੀਏ ਨੀਂ ਮਾਏ |

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੋਹਾਲੀ
9878519278

ਦੁੱਧ ਦਾ ਤਾਂ, ਪਾਣੀ ਹੋ ਗਿਆ,

ਬੰਦਾ ਪਾਣੀ ਦਾ, ਹਾਣੀ ਹੋ ਗਿਆ |


ਡਰੰਮਾਂ ਦਾ ਵੱਧਦਾ, ਭਾਰ ਹੋ ਗਿਆ,

ਮਿਲਾਵਟ ਦਾ ਵੱਧਦਾ, ਬਾਜ਼ਾਰ ਹੋ ਗਿਆ |


ਵੱਧਦਾ ਮੁੱਲ, ਆਸਮਾਨ ਛੋਹ ਗਿਆ,

ਕਮਾਈਆਂ 'ਚ, ਇਨਸਾਨ ਖੋਹ ਗਿਆ |


ਮੱਖਣ ਮਿਲਾਈਆਂ ਦਾ, ਘਾਣ ਹੋ ਗਿਆ,

ਸਿਹਤ ਤੋਂ ਬੰਦਾ, ਅਣਜਾਣ ਹੋ ਗਿਆ |


ਖੁਰਾਕਾਂ ਬਿਨ ਸਰੀਰ, ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ,

ਡਾਕਟਰਾਂ ਦਾ ਬੰਦਾ, ਦੇਣਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ |


ਆਪਣੇ ਫ਼ਾਇਦੇ ਖ਼ਾਤਿਰ ''ਬਲਜਿੰਦਰ'',

ਬੰਦਾ ਅੱਜ ਕਿੰਨਾ, ਬੇਈਮਾਨ ਹੋ ਗਿਆ |


ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ  

ਸੰਨ 1984 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਦੰਗੇ ਫ਼ਸਾਦ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ | ਜਿਸ ਦੀ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਪੰਜਾਬ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਰਹੀਆਂ ਸੀ | ਅਜਿਹੇ ਵਿਚ ਲੋਕ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਜਿਥੇ ਥਾਂ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ ਲੁਕ ਛੁਪ ਰਹੇ ਸੀ |

ਇੱਕ ਬੁਜ਼ਰਗ ਮਾਤਾ ਜੋ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਸੰਸਾਰਕ ਯਾਤਰਾ ਪੂਰੀ ਕਰ ਗਏ ਹਨ | ਮਾਤਾ ਕਦੇ ਕਦਾਈ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਸੇਵਾ ਕਰਦੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਰਹਿ ਕੇ ਫੇਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੇ ਘਰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ |

ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ | ਬੁਜ਼ਰਗ ਮਾਤਾ ਆਪਣੇ ਔਖੇ ਹਾਲਤ ਬਿਆਨ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਬੁਜ਼ਰਗ ਮਾਤਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ 1984 ਵਿਚ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਦੰਗੇ ਫ਼ਸਾਦ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ। ਲੋਕ ਆਪੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਜਿਥੇ ਥਾਂ ਮਿਲਦੀ ਉਥੇ ਹੀ ਛੁਪ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਸਮਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਡਰਾਵਣਾਂ ਸੀ ਕਿ ਮੌਤ ਦਾ ਸਾਇਆ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਉਤੇ ਮੰਡਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮਾਤਾ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨਾਲ ਉਥੇ ਹੀ ਕਈਆਂ ਜਾਣਿਆਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਛੁਪੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਕਿਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵੀ, ਮਾਰ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਹੁਣ ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਛੁਪੇ ਨੂੰ ਹੋ ਗਏ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ, ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਖਾਇਆ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਮਿਠਾਈ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਖੁੱਲੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਜਾਣਾ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਨਿਕਲਿਆ ਤੇ ਭੱਜ ਕੇ ਜਾ ਕੇ ਮਿਠਾਈ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਖੁੱਲੀ ਦੇਖ ਕੇ ਉਥੋਂ ਬਰਫ਼ੀ ਲੈ ਆਇਆ। ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਨੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੇ ਕਾਗਜ਼ 'ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਕੁਝ ਪੀਸ ਬਰਫ਼ੀ ਦੇ ਦਿੱਤੇ। ਇਹਨਾਂ ਬਰਫ਼ੀ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਨਾਲ ਭਾਵੇਂ ਢਿੱਠ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਭਰਿਆ ਪਰ ਕੁਝ ਖਾਣ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਰਫ਼ੀ ਦੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਢਿੱਠ ਵਿੱਚ ਸਹਾਰਾ ਤਾਂ ਬਣਾ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

ਆਖਿਰਕਾਰ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਆਦ ਬੁਜ਼ਰਗ ਮਾਤਾ ਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਕਿਵੇਂ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ ।ਕਠਿਨਾਈਆਂ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਬੁਜ਼ਰਗ ਮਾਤਾ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਘਰ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਜੀਵਨ ਬਸਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਹੁਣ ਮਾਤਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨ ਧੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮਾਤਾ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਕਦੇ ਕਦਾਈ ਮਾਤਾ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਵਿਚ ਸੇਵਾ ਵੀ ਕਰਦੀ ਤੇ ਕੁਝ ਕੁ ਦਿਨ ਕੱਟ ਕੇ ਫੇਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਘਰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਕੇ ਮਾਤਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਰੁਸਤਖ਼ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਵੇਲਾ ਆਪਣੀ ਧੀ ਘਰ ਹੀ ਗੁਜਰਿਆ ।


ਅੰਤ ਔਖਾਂ ਵੇਲਾ ਬਹੁਤਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦਾ, ਛੇਤੀ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਲਾਤਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾਂ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਨਿਕਲਣਾ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਦਾਣਾ ਪਾਣੀ ਸਭ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦੰਗਿਆਂ ਵਰਗੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਦੁਕਾਨ ਖੁੱਲਣਾ ਕੋਈ ਚਮਤਕਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਫ਼ਿਕਰ ਹੈ । ਸੋ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਭੋਰਸਾ ਰੱਖੋ।


ਸਿੱਖਿਆ- ਦਾਣੇ -ਦਾਣੇ 'ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਖਾਣੇ ਵਾਲੇ ਦਾ ਨਾਂ, ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਹਿੰਮਤ ਨਾ ਹਾਰੋਂ।


ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਹਰ ਸਾਲ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਤੀਜੇ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ,'ਭੂਆ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਬਡ-ਡੇਅ 'ਤੇ ਆਉਗੇ?
 ਹਾਂ ਫ਼ਤਿਹ ਆਵਾਂਗੀ | ਦੱਸ ਕੀ ਲੈ ਕੇ ਆਵਾਂ?
 ਭੂਆ ਮੇਰੇ ਲਈ ਰਿਮੋਟ ਵਾਲੀ ਜੇਬੀਸੀ ਲਿਆ ਦੋ ਪਲੀਜ਼ |'
 'ਅੱਛਾ ਕਿੰਨੀਆਂ ਜੇਬੀਸੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਤੈਨੂੰ? ਕੋਈ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ ਦੱਸ, ਜੇਬੀਸੀਆਂ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਨੇ |'
 'ਨਹੀਂ ਭੂਆਂ ਮੈਨੂੰ ਜੇਬੀਸੀ ਹੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਰਿਮੋਟ ਵਾਲੀ |'
'ਚੰਗਾ ਲੈ ਆਵਾਂਗੀ | ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਦੱਸ ਕੀ ਲੈ ਕੇ ਆਵਾਂ?
 'ਚਾਕਲੇਟ ਵਾਲਾ ਕੇਕ ਚਾਕਲੇਟ ਲੈ ਆਣਾ |''
ਚੰਗਾ ਪੁੱਤ ਮੈਂ ਲੈ ਕੇ ਆਵਾਂਗੀ | ਪੱਕਾ ਲੈ ਕੇ ਆਵਾਂਗੀ |'
ਭੂਆ ਕੇ ਕਰੇ | ਹਰ ਸਾਲ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫੋਨ ਉਡੀਕਦੀ ਰਹੀ ਕਿ ਕੋਈ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਕਹੇਗਾ ਕਿ ਫ਼ਤਿਹ ਦਾ ਜਨਮ-ਦਿਨ ਮੁਨਾਉਣਾ ਹੈ ਭਾਈ ਜ਼ਰੂਰ ਆਉਣਾ | ਪਰ ਨਹੀਂ ਇਹ ਸਾਲ ਵੀ ਕੋਈ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਆਇਆ | ਫੇਰ ਸੋਚਿਆ ਮਨਾਂ ਬੱਚੇ ਨੂੰ  ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਦੀ ਗਿਫ਼ਟ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇਣੀ ਕੋਈ ਨਾ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇ ਆਵਾਂਗੀ |

'ਅੱਜ ਖੁਸ਼ ਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਫ਼ਤਿਹ ਨੂੰ  ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਹੋਣ | ਰੱਬ ਕਰੇ ਤੈਨੂੰ ਪੁੱਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਿਲਣ | ਤੇਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਮਨੋਕਾਮਨਾਵਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋਣ | ਇੱਦਾਂ ਦਾ ਭੂਆਂ ਨਾਲ ਮੋਹ ਬਣਿਆ ਰਹੇ |

ਹੈਪੀ ਬਰਥ-ਡੇਅ ਫ਼ਤਿਹਵੀਰ ਸਿੰਘ ਤੇਰੀ ਭੂਆ |

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ ਮੁਹਾਲੀ
9878519278