ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿਚ ਹਰ ਸਾਲ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ 8 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਦਿਹਾੜਾ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ| ਇਹ ਦਿਨ ਬੀਬੀਆਂ ਲਈ ਖਾਸ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ| ਇਸ ਦਿਨ ਦੀ ਖਾਸੀਅਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਖਾਸ ਤੌਰ ’ਤੇ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ| ਇਹ ਦਿਨ ਇਹ ਸਾਬਿਤ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਉਹ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਾ ਕੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਸਾਰਥਿਕ ਜਾਂ ਵਿਕਾਸਯੋਗ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਉੱਦਮ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ|  
     ਕੁਝ ਦਹਾਕੇ ਪਿਛੇ ਝਾਤ ਮਾਰੀਏ ਤਾਂ ਪਤਾ ਚੱਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਇਤਿਹਾਸ ਕਿੰਨਾ ਮਹਾਨ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਵੀ ਬੀਬੀਆਂ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਯੋਗਦਾਨ ਰਿਹਾ ਹੈ| ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲਾ ਭਾਵੇਂ ਔਰਤ ਨੂੰ ਸਮਾਨਤਾ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਔਰਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹਾਦਰ ਅਤੇ ਕੌਮ ਤੋਂ ਜਾਨ ਵਾਰਨ ਦਾ ਜ਼ਜ਼ਬਾ ਰੱਖਦੀ ਸੀ| ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਾਨ ਰਹਿ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ/ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਹਾਂ|
ਗੁਰੂ ਮਾਂ
ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਗੁਰੂ ਮਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਹਾਂ ਇਹ ਗੁਰੂ ਮਾਂ, ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਹਨ| ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਕੌਮ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਵਾਰ ਦਿੱਤਾ| ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਵਾਲੇ ਜਜ਼ਬੇ ਤੋਂ ਸਮਾਜ  ਭਲੀਭਾਂਤ ਜਾਣੂੰ ਹੈ| ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਉਹ ਸਖਸ਼ੀਅਤ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮੁੱਠ ਕਰ ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ| ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਉਤਾਰ ਚੜਾਅ ਦੇਖੇ ਅਤੇ ਅਤਪਣੇ ਸਰੀਰ ’ਤੇ ਸਾਹੇ ਹਨ| ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਬੜੀ ਸਹਿਜਤਾ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ| ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਝਾਤ ਮਾਰੀਏ ਤਾਂ ਪਤਾ ਚੱਲਦਾ ਹੈ ਮਾਈ ਭਾਗੋ ਜੀ, ਮਾਤਾ ਜੀਤੋ ਜੀ ਆਦਿ ਪੂਜਨੀਕ ਮਾਤਾਵਾਂ ਨੇ ਸਮਾਜ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਡੱਟ ਕੇ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ ਹੈ| ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਸਮਾਜ ਅੱਜ ਸਜਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ|

ਔਰਤ ਕੀ ਹੈ ?
ਔਰਤ ਧੀ ਹੈ, ਮਾਂ ਹੈ, ਪਤਨੀ ਹੈ, ਭੈਣ ਹੈ ਅਤੇ ਯੋਧਿਆ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਜਨਨੀ ਹੈ| ਔਰਤ ਉਹ ਮਹਾਨ ਜਗਜਨਨੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਸੂਰਬੀਰਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ|  ਸਮਾਜ ਅੰਦਰ ਫੈਲੀਆਂ ਕੁਰੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਵੱਡਮੁੱਲਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਹੈ| ਸਮਾਜ ਦੀ ਹਰ ਬੁਰਾਈ ਨਾਲ ਲੜਨ ਦਾ ਜ਼ਜਬਾ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ ਰਾਣੀ ਝਾਂਸੀ ਨੇ ਕਿੰਝ ਮੈਦਾਨੇ ਯੰਗ ਵਿੱਚ ਮੁਗਲਾਂ ਨਾਲ ਟਾਕਰਾ ਕਰ ਮੈਦਾਨ ਫਤਿਹ ਕੀਤਾ| ਇਸ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਇਹ ਮਹਾਨ ਤੇ ਪੂਜਣਯੋਗ ਹਨ| ਔਰਤ ਮਮਤਾ ਦੀ ਮੂਰਤ ਹੈ ਇਹ ਜਗਜਨਨੀ ਅਨੇਕਾਂ ਕਸ਼ਟਾਂ ਨੂੰ ਸਹਾਰਦੀ ਹੋਈ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦੇ ਫਰਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਬਾਖੂਬੀ ਨਿਭਾਉਣਾ ਜਾਣਦੀ ਹੈ|   
ਮਾਂ ਦੇ ਫਰਜ਼
ਔਜਕੇ ਦੌਰ ’ਚ ਔਰਤ ਇੱਕ ਮਾਂ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਆਪਣੇ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਬਾਖੂਬੀ ਨਿਭਾ ਰਹੀ ਹੈ| ਪਰ ਉਸ ਮਾਂ ਦੇ ਕੀ -ਕੀ ਫਰਜ਼ ਹਨ, ਔਰਤ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਫਰਜ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰੰਤੂ ਔਰਤ ਦੇ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਦੀ ਬੜੋਤਰੀ ਉਦੋਂ ਹੋਰ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਉਦਰ ਵਿਚ ਪਲ ਰਹੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਲਿਵ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ| ਉਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਬੱਚੇ ਦੀ ਧੜਕਣ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ| ਕੁੱਖ ਵਿਚ ਪਲ ਰਹੇ ਬੱਚੇ ਲਈ ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਅੰਦਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚਾਅ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਔਰਤ ਉਸਦੇ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਨਿਭਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ| ਹਰ ਔਰਤ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਗਿਆਨ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ| ਜਿਸ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਸਦਕਾ ਉਹ ਇਸ ਜਹਾਨ ’ਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਇੱਕ ਔਰਤ ਮਾਂ ਬਨਣ ਲੱਗੇ ਹੀ ਨਿਭਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ| ਔਰਤ ਕੁੱਖ ’ਚ ਪਲ ਰਹੇ ਬੱਚੇ ਲਈ ਚੰਗੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦਾ ਅਸਰ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਹਰ ਔਰਤ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉਸ ਨਿਰੰਕਾਰ ਨਾਲ ਜੋੜੀ ਰੱਖਦੀ ਹੈ| ਇਹੀ ਔਰਤ ਤੜਕੇ ਜਾਂ ਦਿਨ ਦੇ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕਿ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਨਾਂਅ ਜਪਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਅਸੀ ਉਪਜ ਹਾਂ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਬਾਣੀ ਨਾਲ ਜਾਂ ਨਾਮ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਸਿਮਰਨ ਕਰ ਇੱਕ ਵੱਡਮੁੱਲਾ ਗਿਆਨ ਉਸ ਨੂੰ ਉਦਰ ਵਿਚ ਹੀ ਕਰਵਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ| ਇਹੀ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦੇ ਅਸਲੀ ਫ਼ਰਜ਼ ਹਨ|
ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ
ਔਰਤ ਲਈ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹਰ ਇਕ ਕੰਮ ਤੋਂ ਵਾਕਿਫ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਰੇ ਕੰਮਾਂ ਕਾਰਾਂ ਦਾ ਫਿਕਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਪਿਤਾ ਕੰਮ ਦੇ ਰੁਝੇਵੇ ’ਚ ਇੰਨਾ ਰੁਝਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਘੱਟ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਖਾਸ ਮੌਕਿਆ ਜਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਖਾਸ ਮਕਸਦਾਂ ਵਿਚ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦਾ ਇਹ ਰੋਲ ਪਲੇਅ ਸਭ ਮਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।     
ਨੌਕਰੀ ਪੇਸ਼ਾ ਔਰਤ
ਅੱਜ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਦੁਨੀਆਂ ਇੰਨੀ ਤਕਨੀਕੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਅਨੁਸਾਰ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ ਅੱਜ ਦੀ ਔਰਤ ਦਾ ਅਹਿਮ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਔਰਤ ਅੱਜ ਮੋਢੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੋਢਾ ਜੋੜ ਕਿ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ । ਔਰਤ ਨੇ ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ| ਅੱਜ ਉਹ ਯੁੱਗ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਔਰਤ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਉੱਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ।
ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨਾਮ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕਲਪਨਾ ਚਾਵਲਾ, ਅੰਬਰਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ਵਾਲੀ ਸੁਨੀਤਾ ਵਿਲੀਅਮ ਵਰਗੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਜਿੱਥੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨਾਮ ਚਮਕਾਇਆ ਹੈ ਉਸੇ ਦੇਸ਼ ਅੰਦਰ ਕੁੱਝ ਨਾ ਮੁਰਾਦਾਂ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਕਰਕੇ ਗੰਦਗੀ ਦੇ ਢੇਰਾਂ, ਨਾਲਿਆਂ ’ਤੇ ਭਰੂਣਾਂ ਦਾ ਮਿਲਣਾ ਬੜਾ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਹੈ| ਜੋ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੀ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਕਦੇ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ? ‘ਪਰਨਾਲਾ ਉਥੇ ਦਾ ਉੱਥੇ ਹੀ ਵਗਦਾ ਰਹੇਗਾ’ ਅੱਜ ਹਰ ਔਰਤ ਇਸ ਸਮਾਜ ਤੋਂ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਖਿਰ ਕਦੋਂ ਤੱਕ?
ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ  ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਸੰਪਰਕ : 9878519278

ਜਿਵੇਂ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਰਕੀ ਤੇ ਸੀਰੀਆ 'ਚ ਆਏ ਜਲਜਲੇ ਕਾਰਣ ਤਬਾਹੀ ਹੀ ਤਬਾਹੀ ਦਾ ਖੌਫ਼ਨਾਕ ਮੰਜਰ ਦੇਖਣ ਨੂੰ  ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ | ਇਸ ਤਬਾਹੀ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਭ ਕੁਝ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ | ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਕਹਿਰ ਅਜਿਹਾ ਢਾਹ ਗਿਆ ਕਿ ਸੰਭਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ | ਪਰ ਇਨਸਾਨ ਅਜੇ ਵੀ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਖਿਲਵਾੜ ਕਰਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ | ਜਿਸ ਦੀ ਕੀਮਤ ਇੱਕ ਨਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਜ਼ਰੂਰ ਚੁਕਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ | ਇਸ ਭੂਚਾਲ ਨੇ ਦੁਨੀਆਂ ਅੱਗੇ ਅਜਿਹੀ ਤਸਵੀਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਅੰਦਾਜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ | ਅਜਿਹੇ 'ਚ ਸਿਵਾਏ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਕੋਲ ਦੁਆ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ | ਕੁਝ ਲੋਕ ਅੱਲਾ ਤਾਲਾ ਅੱਗੇ ਫਰਿਆਦ ਕਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਏ |  ਕਿਉਂਕਿ ਬਿਲਡਿੰਗਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵਿਚ ਤਾਸ਼ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਡਿੱਗਦਿਆਂ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਹਾਂ ਕੰਬ ਉੱਠੀਆਂ | ਉਹ ਪਰਬਤਦਿਗਾਰ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਦਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਦੋਂ ਤੇ ਕਿਥੇ ਕੀ ਭਾਣਾ  ਵਰਤ ਜਾਣਾ ਹੈ | ਇਹ ਤਾਂ ਸਭ ਰੱਬ ਦੀ ਖੇਡ ਹੈ | ਪਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਜਿਸ ਦਾ ਦਾਣਾ ਪਾਣੀ ਅਜੇ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ | ਉਸ ਨੂੰ  ਹਰ ਹਾਲ ਵਿਚ ਬਚਾਉਣਾ ਤੇ ਮੌਤ ਦੇ  ਮੰੂਹ 'ਚ ਕੱਢਣਾ ਕਰਾਮਾਤ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ |  

ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਇੱਕ ਕਿਰਸ਼ਮਾ ਹੋਇਆ | ਅਖ਼ਬਾਰ ਤੇ ਨਿਊਜ਼ ਚੈਨਲ ਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਆ ਰਹੇ ਤੁਰਕੀ ਤੇ ਸੀਰੀਆ ਦਾ ਮੰਜਰ ਦੇਖਦੇ ਰੌਂਗਟੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ | ਜਿਥੇ ਰੈਸਕਿਊ ਟੀਮਾਂ ਬਹੁ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਬਿਲਡਿੰਗਾਂ ਥੱਲ੍ਹੇ ਦੱਬੇ ਲੋਕਾਂ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ  ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ | ਕਈ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ  ਜਿੰਦ ਤੇ ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਦੇਖ ਕੇ ਮਨ ਨੂੰ  ਤਸੱਲੀ ਜਿਹੀ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ | ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਉਮਰ 1ਸਾਲ, 2ਸਾਲ 3 ਸਾਲ ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ  ਜਿੰਦ ਮਲਬੇ ਦੇ ਢੇਰ ਜੋ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ |

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਥਾਂ 'ਤੇ ਰੈਸਕਿਊ ਟੀਮ ਬਿਲਡਿੰਗ ਵਿਚੋਂ ਲੋਕਾਂ ਕੱਢਣ ਤੇ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਕਿ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦੀ ਜ਼ੋਰ -ਜ਼ੋਰ  ਨਾਲ ਰੋਣ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ | ਰੈਸਕਿਊ ਟੀਮ ਨੇ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ  ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਘਬਰਾਏ ਨਾ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ  ਜਲ਼ਦ ਜਿੰਦ ਕੱਢ ਲੈਣਗੇ, ਬਸ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖੇ | ਪਰ ਉਸ ਔਰਤ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਹੋਈਆਂ | ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਚੀਕਦੀ ਰਹੀ | ਪਰ ਟੀਮਾਂ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ  ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਵਾਹ ਲਾ ਰਹੀਆਂ ਸੀ | ਤਦ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਉਸ ਔਰਤ ਦੀਆਂ ਚੀਕਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ | ਪਰ ਰੈਸਕਿਊ ਟੀਮ ਉਸ ਕੋਲ ਜਲਦੀ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੀ ਸੀ | ਕਿਉਂਕਿ ਮਲਬਾ ਹਟਾਉਣ 'ਚ ਸਮਾਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਫਿਰ ਜਦ ਤੱਕ ਰੈਸਕਿਊ ਟੀਮ ਉਸ ਔਰਤ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀ ਤਦ ਤੱਕ ਉਹ ਆਪਣੇ ਫੌਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ (ਭਾਵ ਕਿ ਮਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ) | ਪਰ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੁਹ ਇੱਕ ਨੰਨੀਂ ਜਾਨ ਨੂੰ  ਕੁਝ ਕੁ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾ ਜਨਮ ਦੇ ਚੁੱਕੀ ਸੀ |  ਬੱਚੀ ਦਾ ਨਾੜੂਆਂ ਅਜੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ | ਚੀਕਾਂ ਤਾਂ ਇੱਕ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸੀ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਜਿਸ ਦਾ ਜਨਮ ਤੈਅ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ  ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣਾ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਕਰਾਮਾਤ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ |  ਇਸ ਭੂਚਾਲ ਦੇ ਮਲਬੇ ਦੇ ਢੇਰ ਵਿਚ ਇੱਕ ਨੰਨੇ ਮਹਿਮਾਨ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ | ਇਹ ਕੋਈ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ | ਇਸ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮੇ ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ  ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਬੱਚੀ ਦਾ ਨਾਂ ਵੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਾ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ | (ਅਰਬੀ ਭਾਸ਼ਾ 'ਚ ਅਯਾ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਅਰਥ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) |  ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ  ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਢੱਕ ਕੇ ਉਸਦੀ ਲਾਸ਼ ਵੀ ਬਾਹਰ ਕੱਢੀ ਤੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ  ਡਾਕਟਰੀ ਮੁਆਇਨੇ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ |  ਜੋ ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਸੀ |

ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਸ ਭੂਚਾਲ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣੇ | ਜਿਥੇ ਅਣਗਣਿਤ ਜਾਨਾਂ ਚਲੇ ਗਈਆਂ | ਕੁਝ ਇਹਨਾਂ ਮਲਬੇ ਹੇਠਾਂ ਦਫ਼ਨ ਹੋ ਗਏ | ਅਜਿਹੇ ਮੰਜਰ ਨੂੰ  ਦੇਖ ਲੋਕ ਉਥੇ ਅੱਲਾ ਅੱਲਾ ਨੂੰ  ਪੁਕਾਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਏ | ਇਹ ਦਰਦ ਬਿਆਨ ਕਰਨਾ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਔਖਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ |

ਸਬਕ
ਇਹ ਤਬਾਹੀ ਸਬਕ ਸਿਖਾ ਕੇ ਗਈ ਹੈ | ਜੇਕਰ ਅਜੇ ਵੀ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਸਬਕ ਨਾ ਸਿੱਖਿਆ ਤਾਂ ਮੰਜਰ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਭਿਆਨਕ ਸਾਬਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ |
ਅੱਜ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਛੇੜਛਾੜ ਕਰਨੀ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦਾ ਹਰ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਕਰਤੱਵ ਬਣਦਾ ਹੈ | ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਦਿਨ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਜਦੋਂ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਕਹਿਰ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ  ਆਪਣੀ ਲਪੇਟ 'ਚ ਲੈ ਲਵੇਗਾ |  

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਕਾਤਲ ਇੱਕ ਡੋਰ ਹੈ ਫਿਰਦੀ,
ਜੋ ਕਿਸਦੀ ਨਾ ਗੌਰ ਹੈ ਕਰਦੀ |

ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ  ਆਪਣੀ ਲਪੇਟ 'ਚ ਹੈ ਲੈਂਦੀ,
ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ  ਮਾਰਨ ਨੂੰ  ਹੈ ਪੈਂਦੀ |

ਬੱਚਾ ਵੱਡਾ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਆ ਕਰਦੀ |
ਚੀਕ ਚਿਹਾੜਾ ਮਿੰਟਾਂ 'ਚ ਆ ਧਰਦੀ |

ਕਈਆਂ ਨੂੰ  ਤਾਂ ਗੰਭੀਰ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੈ ਕਰਦੀ,
ਕਈਆਂ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਮ ਆ ਧਰਦੀ |

ਗਲੇ ਨੂੰ  ਛੁਰੀ ਵਾਂਗ ਹੈ ਚਰਦੀ,
ਨਹੀਂਓ ਇਹ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਡਰਦੀ |

ਚੋੋਰੀ-ਚੋਰੀ ਦੁਕਾਨਾਂ 'ਤੇ ਛਪਦੀ ਫਿਰਦੀ,
ਚਾਈਨਾ ਡੋਰ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਵਿੱਕਦੀ ਫਿਰਦੀ |

ਬੱਚਿਓ ਇਹ ਕਿਸੇ ਤੇ ਮੇਹਰ ਨਾ ਕਰਦੀ,
ਚਾਈਨਾ ਡੋਰ ਹੈ ਬਹੁਤ ਬੇਦਰਦੀ |

ਪਤੰਗ ਹੁੰਦੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ  ਪਿਆਰੀ
ਜੇ ਸਮਝ ਜਾਵੇ ਅਜੇ ਵੀ ਵਪਾਰੀ |

ਹੁਣ ਤਾਂ ਪਾਬੰਦੀ ਦੇ ਹੁਕਮ ਹੋ ਗਏ ਜਾਰੀ,
ਕੱਚੀ ਡੋਰ ਨਾਲ ਪਤੰਗ ਉਡਾਉਣ ਦੀ 'ਬਲਜਿੰਦਰ' ਕਰ ਤਿਆਰੀ |


ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਭੁੰਨ ਭੁੰਨ ਦਾਣੇ ਭੱਠੀ 'ਤੇ ਰੱਖੇ ਨੀਂ,
ਮਹਿਕਾਂ ਦੀ ਹੱਟ ਭੱਠੀ 'ਤੇ ਲੱਗੇ ਨੀਂ,

ਕੜਾਹੀ 'ਚ ਮੋਟੀ ਮੋਟੀ ਰੇਤ ਵੀ ਪਾਈ ਨੀਂ,
ਤਿੜਕ ਤਿੜਕ ਦਾਣਿਆਂ ਨੇ ਲਾਈ ਨੀਂ।

ਲੱਗੀਆਂ ਰੌਣਕਾਂ ਭੱਠੀ ਗਰਮਾਈ ਨੀ,
ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ 'ਚ ਤੂੰ ਕੁਮਲਾਈ ਨੀਂ |

ਗਰਮ ਰੇਤ 'ਚ ਦਾਣੇ ਦਾਤੀ ਨੇ ਹਿਲਾਏ ਨੀਂ,
ਦਾਣੇ ਛਾਣ ਕੇ ਤੂੰ ਝਰਨੀ 'ਚ ਪਾਏ ਨੀਂ ।

ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਦਾਣਿਆਂ ਦੀ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਲੈ ਆਈ ਨੀਂ,
ਭੱਠੀ ਤੇਰੀ 'ਤੇ ਸ਼ਾਮਾਂ ਢੱਲ ਆਈ ਨੀਂ |

ਬੁੱਢੜੇ ਨੂੰ ਵੀ ਮੁੱਠੀ ਦਾਣੇ ਪਾਈ ਨੀਂ,
ਖ਼ਾਲੀ ਝੋਲ਼ੀ 'ਚ ਦਾਣੇ ਖਿੰਡਾਈ ਨੀਂ |

ਸਿਆਣੇ ਕੋਲ ਭਾੜਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨੀਂ,
''ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਅਸੀਸਾਂ ਲਈ ਖਲੋਈ ਨੀਂ |  

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਡਾਕੀਆਂ ਅੱਜ ਤੂੰ ਬਣ ਜਾ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ,
ਉਡ ਜਾ ਸੁਨੇਹੇ ਲੈ ਜਾ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ |

ਰਾਝਣਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀਆਂ ਰੌਣਕਾਂ ਨੇ ਉੱਡੀਆਂ,
ਰੱਬ ਨੂੰ  ਅਰਜ਼ਾਂ ਗੁਜ਼ਾਰ ਆ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ |

ਕਿਉਂ ਸਾਂਝਾਂ ਗੂੜ੍ਹੀਆਂ 'ਚ ਜੁਦਾਈਆਂ ਪਾ ਛੱਡੀਆਂ,
ਬੀਤੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾ ਆ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ |

ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਛਾਈਆਂ ਘਟਾਵਾਂ ਕਿਉਂ ਨੀਂ ਲੰਘੀਆਂ,  
ਰੁੱਤਾਂ ਤਾਂ ਕਈ ਆਈਆਂ ਜਾ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ |

ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਥੰਮੀਆਂ,
ਮਹਿਕਾਂ ਕਦ ਖਿੜਨੀਆਂ ਪੁੱਛ ਆ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ |

ਖੁਆਬਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਲੰਮੀਆਂ,
ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਵੀ ਨਾਲ ਲੈ ਆ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ |

ਖਿਆਲਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿਛੋੜਿਆਂ 'ਚ ਵੰਨੀਆਂ,
''ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਦੀ ਉਡੀਕ ਤਪੱਸਿਆ ਬਣੀ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ |

ਉਡ ਜਾ ਸੁਨੇਹੇ ਲੈ ਜਾ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ,
ਜਾ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਜਾ ਵੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ।


ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
9878519278
ਮੁਹਾਲੀ

ਸ਼ਾਇਰ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ਲੱਗੇ ਸਜਾਉਣ,
ਲਿਖਣ ਗਾਉਣ ਤੇ  ਵਜਾਉਣ |

ਸ਼ਾਇਦ ਮਨ ਨੂੰ  ਲੱਗੇ ਟਿਕਾਉਣ,
ਦਿਲ ਤੇ ਦਿਮਾਗ ਲੱਗੇ ਸਮਝਾਉਣ |

ਚਾਅ ਸਾਡੇ ਲੱਗੇ ਫੜਫੜਾਉਣ,
ਹੁਕਮ 'ਚ ਬੱਝੇ ਲੱਗੇ ਕੰਮ ਵਧਾਉਣ |

ਲੱਜ ਲਾਜ ਰੱਖਕੇ ਲੱਗੇ ਤਾਜ ਸਜਾਉਣ,
ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਦਾਤ ਨੂੰ  ਲੱਗੇ ਸਿਰ ਮੱਥੇ ਅਪਣਾਉਣ |

ਲੋਕਾਂ 'ਚ ਜ਼ਰੂਰੀ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਆਉਣ,
ਲੇਖਕ ਗਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਨਗਮੇ ਸੁਣਾਉਣ |

ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਸਿਆਸਤ ਲੱਗੇ ਸਮਝ ਆਉਣ ,
ਬੁਕੱਲ 'ਚ ਆਪਣੀ ਬਿਠਾ ਕੇ ਲੱਗੇ ਜਗਮਗਾਉਣ |

ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ ਸ਼ਬਦ ਲੱਗੇ ਰੌਣਕਾਂ ਲਗਾਉਣ,
''ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਦੇ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ  ਲੱਗੇ ਘਟਾਉਣ |
 
ਸ਼ਾਇਰ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ਲੱਗੇ ਸਜਾਉਣ,
ਲਿਖਣ ਤੇ ਗਾਉਣ ਵਜਾਉਣ |

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਤਾਰਿਆਂ 'ਚ ਜਦ ਮੈਂ ਟਿਮਾਟਿਮਾਉਣਾ,
ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਰੁਸ਼ਨਾਉਣਾ |

ਮੇਰੀ ਚਮਕ ਨੇ ਆ ਤੈਨੂੰ ਜਗਾਉਣਾ,
ਤਾਰਿਆਂ 'ਚ ਮੈਂ ਨੀਂ ਥਿਆਉਣਾ |

ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਸਤਾਉਣਾ,
ਤੰੂ ਤਾਰੇ ਗਿਣ ਗਿਣ ਵਕਤ ਲੰਘਾਉਣਾ |

ਰੋਣਿਆਂ 'ਚ ਮੈਂ ਹੰਝੂ ਬਣ ਆਉਣਾ,
ਹੰਝੂਆਂ ਨੂੰ  ਦੇਖ ਮੈਂ ਭੱਜੀ ਆਉ ਣਾ |

ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਜਦ ਆਉਣਾ,
ਦਿਲ ਨੇ ਆਖਿਰ ਮੈਨੂੰ ਤੜਫਾਉਣਾ |

ਬੱਦਲਾਂ ਨੇ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਛੁਪਾਉਣਾ,
ਟੁੱਟਦੇ ਤਾਰਿਆਂ ਨੇ ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਫੜਾਉਣਾ |

ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਚਮਕ ਨੇ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਹੋ ਜਾਣਾ,
ਤਾਰਿਆਂ ਨੇ 'ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਨੂੰ ਪਰੀਆਂ ਵਾਂਗ ਸਜਾਉਣਾ |

ਤਾਰਿਆਂ 'ਚ ਜਦ ਮੈਂ ਟਿਮਾਟਿਮਾਉਣਾ,
ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਰੁਸ਼ਨਾਉਣਾ |

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਲਿਖਦੇ- ਲਿਖਦੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਰੁੱਕ ਜਾਣਾ,
ਅੰਬਰੋਂ ਆਉਣੇ ਸੁਨੇਹੇ ਸਾਹਾਂ ਨੇ ਮੁੱਕ  ਜਾਣਾ।

ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਨੇ ਮਿਟ ਜਾਣਾ,
ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਮੁੜ ਲਿਖਿਆ  ਜਾਣਾ।

ਪਰੀਂਦਿਆਂ ਵਾਂਗ ਅਸਾਂ ਉੱਡ ਜਾਣਾ,
ਆਲ੍ਹਣੇ ਖ਼ਾਲੀ ਕਰ ਅਸਾਂ ਛੁੱਪ ਜਾਣਾ।

ਬਾਜ਼ੀ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਅਸਾਂ ਜਿੱਤ ਜਾਣਾ,
ਧਰਤ ਦੇ ਗੇੜਿਆਂ 'ਚੋ ਅਸਾਂ ਖੁਸ ਜਾਣਾ।

ਸਤਰੰਗੀ ਪੀਂਘ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫੈਲ ਜਾਣਾ,
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕੋਨੇ ਕੋਨੇ 'ਚ ਨਸ਼ਰ ਜਾਣਾ।

ਮਾਂ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਜਦ ਸੋ ਜਾਣਾ,
ਆਖਿਰ ਸਭ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਜਾਣਾ।

" ਬਲਜਿੰਦਰ" ਹੁਰਾਂ ਸਾਈਂ ਦਰ ਢੁੱਕ  ਜਾਣਾ,
ਦੋ ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਲੇਖਾ ਜੋਖਾ ਮੁੱਕ ਜਾਣਾ।

ਲਿਖਦੇ- ਲਿਖਦੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਰੁੱਕ ਜਾਣਾ,
ਅੰਬਰੋਂ ਆਉਣੇ ਸੁਨੇਹੇ ਅਸਾਂ ਮੁੱਕ  ਜਾਣਾ।

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਜੋ ਲਿਖਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ,
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤੀਕ ਜਾ ਵੜ੍ਹਦੇ ਨੇ |

ਇਹ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਨਿਰਾ ਸੱਚ ਹੈ,
ਕਈਆਂ ਦੇ ਕਮੈਂਟ ਆ ਖੜ੍ਹਦੇ ਨੇ |

ਮੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਦੀ ਬੁਣਤੀ ਉਦੇੜਦੇ ਨੇ,
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਹਰਫ਼ ਆ ਵੜਦੇ ਨੇ |

ਕਈ ਆਖਣ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹੀ ਜੁੜਦੇ ਨੇ,
ਸਾਰਾ ਸਿਹਰਾ ਨਾਚੀਜ਼ ਦੇ ਸਿਰ ਮੜਦੇ ਨੇ |

ਰੋਜ਼ ਸ਼ਬਦ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲੜਦੇ ਨੇ,
ਮੇਰੀਆਂ ਲਿਖ਼ਤਾਂ ਆ ਘੜ੍ਹਦੇ ਨੇ |

ਜਿਹੜੇ ਕਲਮ ਨੂੰ  ਸਲਾਮਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇ,
ਉਹ ਚੁੱਲ੍ਹੇ 'ਤੇ ਦੁੱਧ ਨੂੰ  ਦੇਖ ਰਹੇ ਕੜ੍ਹਦੇ ਨੇ |

ਕਈ ਹੂਕ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਦੱਸਦੇ ਨੇ,
ਗੁਲਾਬਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਨੂੰ  ਆ ਫੜਦੇ ਨੇ |  

ਕਈ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਨੇ,
 ਕਹਿੰਦੇ ਲੇਖਕ ਦੇ ਮਨੋਭਾਵ ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਝੜਦੇ ਨੇ |

ਕਈ ਨਵੀਂ ਰਚਨਾ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਨੇ,
ਕਈ ਅੰਦਰੋਂ-ਅੰਦਰੀਂ ਸੜ੍ਹਦੇ ਨੇ |

ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਪੜਿ੍ਹਆ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਤੁਹਾਨੂੰ,
ਕਈ ਛਪੀ ਰਚਨਾ ਬਾਰੇ ਵੀ ਦੱਸਦੇ ਨੇ |
 
ਕਈ ਪਾਠਕ ਮੇਰੇ ਪੱਕੇ ਨੇ,
ਜੋ ਰੂਹਾਂ ਦੇ ਸੱਚੇ ਨੇ |  

ਮੈਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜਾਰ ਸਭ ਦੀ ਹਾਂ,
 ਜੋ ਮੇਰੇ ਸਫ਼ਰ 'ਚ ਛੱਤਰੀ ਤਾਣ ਖੜ੍ਹਦੇ ਨੇ |

ਕਈ ''ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਨੂੰ  ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ,
ਜਿਹੜੇ ਮੇਰੇ ਕਲਮਬੱਧ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ  ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ |

ਜੋ ਲਿਖਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ,
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤੀਕ ਜਾ ਵੜ੍ਹਦੇ ਨੇ |

 
ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278

ਸ਼ਾਇਰ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ਲੱਗੇ ਸਜਾਉਣ,
ਲਿਖਣ ਤੇ ਗਾਉਣ ਵਜਾਉਣ |

ਸ਼ਾਇਦ ਮਨ ਨੂੰ  ਲੱਗੇ ਟਿਕਾਉਣ,
ਦਿਲ ਤੇ ਦਿਮਾਗ ਲੱਗੇ ਸਮਝਾਉਣ |

ਚਾਅ ਸਾਡੇ ਲੱਗੇ ਫੜਫੜਾਉਣ,
ਹੁਕਮ 'ਚ ਬੱਝੇ ਲੱਗੇ ਕੰਮ ਵਧਾਉਣ |

ਲੱਜ ਲਾਜ ਰੱਖਕੇ ਲੱਗੇ ਤਾਜ ਸਜਾਉਣ,
ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਦਾਤ ਨੂੰ  ਲੱਗੇ ਸਿਰ ਮੱਥੇ ਅਪਣਾਉਣ |

ਲੋਕਾਂ 'ਚ ਜ਼ਰੂਰੀ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਆਉਣ,
ਲੇਖਕ ਗਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਨਗਮੇ ਸੁਣਾਉਣ |

ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਸਿਆਸਤ ਲੱਗੇ ਸਮਝ ਆਉਣ ,
ਬੁੱਕਲ਼ 'ਚ ਬਿਠਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਲੱਗੇ ਜਗਮਗਾਉਣ|

ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ ਸ਼ਬਦ ਲੱਗੇ ਰੌਣਕਾਂ ਲਗਾਉਣ,
''ਬਲਜਿੰਦਰ'' ਦੇ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ  ਲੱਗੇ ਛਪਾਉਣ |
 
ਸ਼ਾਇਰ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ਲੱਗੇ ਸਜਾਉਣ,
ਲਿਖਣ ਤੇ ਗਾਉਣ ਵਜਾਉਣ |

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
ਮੁਹਾਲੀ
9878519278