ਆਓ ਇਸ ਵਾਰ ਦੀਵਾਲੀ ਅਪਨੇ ਘਰ  ਮਨਾਈਏ
 ਕਲੀ, ਚੂਨਾ, ਭਿਗੋ ਕੇ ਵਿੱਚ ਨੀਲ ਮਿਲਾਈਏ
 ਪੀਲੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਕੂਚੀ ਮਾਰ
  ਅਪਨਾ ਘਰ ਸਜਾਈਏ
 ਛੱਤ ਤੇ ਗੋਹਾ ਮਿੱਟੀ ਫੇਰ ,
ਬਨੇਰਿਆਂ ਤੇ ਦੀਵੀਆਂ ਦੀਆਂ ਪਾਲਾਂ ਲਾਈਏ,
ਭੱਜ ਭੱਜ  ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਨਿਪਟਾਈਏ
ਸੌਦੇ ਪੱਤੇ ਚੋਂ ਦਸੀ,ਪੰਜੀ ਚਵਨੀ,ਅਠਨੀ,ਬਚਾਈਏ
ਤੇ ਫਿਰ ਉਹਦੀ ਕਿਸਮਤ ਪੁੜੀ ਲਾਈਏ
ਫੁੱਲਝੜੀ ਜਲਾ,ਘੁਮਾ ਘੁਮਾ
ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਭਜਾਈਏ
ਆ ਅੱਜ ਅਪਨੇ ਘਰ ਦੀਵਾਲੀ ਮਨਾਈਏ
ਦਾਦੀ ਦੇ ਕੰਨ ਕੋਲ ਜਾ ਭੁਕਾਨਾ ਫਟਾਈਏ
ਬੀਜੀ ਭਾਪਾ ਜੀ ਦੀ ਮੰਜੀ ਤੇ ਬਹਿ
ਉਹ ਨਿੱਕਾ ਮਾਸੂਮ ਬੱਚਾ ਬਣ ਜਾਈਏ
ਉਸ ਅਨਭੋਲ ਜਵਾਨੀ ਚ ਝਾਤੀ ਪਾਈਏ
ਮਾਂ ਕੋਲੋਂ ਜੋ ਪੁਛਣਾ ਸੀ,ਪੁਛ ਲਈਏ
ਜੋ ਦਸਣਾ ਸੀ ਅੱਜ ਦੱਸ ਦਈਏ
ਭੁੱਲ ਗਈ ਕਹਾਣੀ ਦਾਦੀ ਦੀ ਅੱਜ ਸੁਣਨੀ ਏ
ਫੇਰ ਅੱਜ ਤਕਲੇ ਦੀ ਮਾਹਲ ਤੋੜਨੀ ਏਂ
ਨਾਂ ਪੈਸੇ ਧੇਲੇ ਦੀ ਗੱਲ,ਨਾਂ ਕੋਈ ਵੰਡ ਵੰਡਾਈ
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਵੱਡਾ ਵੀਰ
ਮੈਂ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ, ਤੇਰੀ ਮਾਂਜਾਈ
ਇਕ ਦੀਵੇ ਨਾਲ ਦੱਸ ਦੀਵੇ ਬਾਲ
ਮੋਹ ਪਿਆਰ ਦਾ ਨਿੱਘ ਵਧਾਈਏ
ਆ ਇਸ ਵਾਰ ਦੀਵਾਲੀ ਅਪਨੇ ਘਰ ਮਨਾਈਏ
ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਲਈ ਗਵਾਚੇ ਚ ਗੁਮ ਜਾਈਏ...
ਆ ਇਕ ਦੀਵਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਜਗਾਈਏ
ਆਓ ਇਸ ਵਾਰ ਦੀਵਾਲੀ ਅਪਨੇ ਘਰ ਮਨਾਈਏ-----
          ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ / ਗੁੱਡੀ ਤਰਨ ਤਾਰਨ 9780282816



ਚਲਦੇ ਚਲਦੇ-ਹਮ ਨੇ ਦੇਖਾ ਹੈ ਐਸੇ ਖੁਦਾਓਂ ਕੋ
             ਜਿਨ ਕੇ ਸਾਮਨੇ ''ਵੋ ਖੁਦਾ'' ਕੁਛ ਭੀ ਨਹੀਂ

      ਗਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਮੂਹੋਂ ਕੱਢ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਪਿੰਡੋਂ ਕੱਢਦੀ ਹਾਂ।
  ਸਿਆਣਪ ਨੂੰ ਗਲਤੀ ਦੀ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਜੇ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਭੁਲ ਭੁਲੇਖੇ ਗਲਤੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਮਾਫੀ ਬਮੁਸ਼ਕਿਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।
ਕੁਝ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਹੋਇਆ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨਾਲ। ਗੱਲ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ਰੀਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਸਕਰੀਨ ਤੇ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਬਾਤ ਦਾ ਬਤੰਗੜ ਬਣਾ ਲਿਆ।
       ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨੇ ਹਿੰਦੀ ਲਈ ਇਕ ਵਾਕ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਵਿਕਾਊ ਜਮੀਰਾਂ ਨੇ ਪੈਸੇ ਲੈ ਕੇ ਖੰਭਾਂ ਦੀਆ ਡਾਰਾਂ ਬਣਾ ਲਈਆਂ।
      ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਕਦੀ ਪੰਜ ਰੁਪਏ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਅਖਬਾਰ ਲੈ ਕੇ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਉਹ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਅਲੰਬਰਦਾਰ ਬਣ ਕੇ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨੂੰ ਫਤਵਾ ਦੇਣ ਆ ਗਏ।
ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਇਕ ਕਲਾਕਾਰ ਹੈ ਤੇ ਕਲਾ ਉਸਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੀ ਹੈ।ਉਸਦੇ ਇਸ ਕਾਰੋਬਾਰ ਰਾਹੀਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕੋਈ ਪੰਜਾਹ ਕੂ  ਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾਣਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੇਟ ਭਰਦਾ ਹੈ।ਉਹ ਖੁਦ ਹੀ ਲਿਖਦਾ ਤੇ ਖੁਦ ਹੀ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਸਾਜਿੰਦੇ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਰਸ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ
  ਇਹ ਜੋ ਤੂੰ ਕੌਣ ਮੈਂ ਕੌਣ ਖਾਹਮਖਾਹ ਵਾਲੇ ਘੜੰਮ ਚੌਧਰੀ ਕਮਰ ਕੱਸ ਕੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਆ ਨਿਤਰੇ ਹਨ।ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਪੁਛੋ ਪਿਛਲੇ ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅਸ਼ਲੀਲ਼ ਲਿਖਣ ਤੇ ਗਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਪੁਛਿਆ ਕਦੇ, ਇੰਨੇ ਹੀ ਇਹ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਹੇਜਲੇ ਹਨ ਤੇ ਕਿਉਂ ਲਚਰਤਾ ਦੇ ਅਖਾੜੈ ਲਗਾ ਕੇ  ਕੁੜੀਆਂ ਸਟੇਜ ਤੇ ਨਚਾ ਕੇ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਊਲ ਜਲੂਲ਼ ਗੀਤ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਤੇ ਤਰਸ ਆਉਣ ਲਗਦਾ ਹੈ ਉਹ ਨਹੀ ਸੁਧਾਰ ਸਕੇ?ਕਿਹੜਾ ਲਿਖ ਸਕਿਆ ਹੈ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਵਰਗੀ ਮਹਿਮਾ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ।
  ਇਹਨਾਂ ਘੜੰਮ ਚੌਧਰੀਆਂ ਦੀ ਤੇ ਉਹ ਗਲ ਹੈ ਮਾਂ ਨਾਲੋਂ ਹੇਜਲੀ૴૴૴..
ਕੋਈ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਸੰਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਗੁਣ ਅੋਗੁਣ ਸਾਥ ਸਾਥ ਚਲਦੇ ਹਨ।ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨੇ ਇਕ ਗਲਤ ਵਾਕ ਬੋਲ ਦਿਤਾ ਤਾਂ,ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਉਹ ਡੇਰੇ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ।ਅੱਧੇ ਪੰਜਾਬੀ ਡੇਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ,ਅੰਧਵਿਸਵਾਸੀ ਹਨ।ਉਹ ਵੀ ਅੰਧ ਭਗਤ ਹੈ।ਕਲਾ ਉਸਦੀ ਰੋਜ਼ੀ ਰੋਟੀ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਵੇਚਣਾ ਉਹਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਹੈ।ਉਹ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਜੋ ਉਹਦੇ ਇਕ ਵਾਕ ਨਾਲ ਨਿਯਮ ਲਾਗੂ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।
    ਇਹ ਜੋ ਬੋਲ ਰਹੇ ਹਨ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਆਣੇ ਹਿੰਦੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ,ਜਿਥੇ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲਣਤੇ ਜੁਰਮਾਨਾ ਲਗਦਾ  ਹੈ ਕੀ ਇਹ ਸਕੂਲ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਲਵਾ ਸਕੇ? ਰ੍ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਪੋਸਟ ਆਫਿਸ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਲਾਗੂ ਕਰਾ ਸਕੇ ? ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਨਾਮ ਮਿਲ ਜਾਣਗੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸਟੇਸ਼ਨ,ਬੈਂਕ ਪੋਸਟ ਆਫਿਸ ,ਹੋਰ ਕੰਪਨੀ ਦਫ਼ਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੀ ਹੀ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਰਕਾਰੀ ਫਾਰਮ ਹਿੰਦੀ ਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਹੋਣਗੇ,ਇਹ ਲੋਕ ਕਦੇ ਨਹੀ ਬੋਲ ਸਕੇ ਕਿ ਸਾਥੋਂ ਇਹ ਪੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਕਿ ਫਾਰਮ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।
       ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ  ਤੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਯੂ.ਪੀ ਤੇ ਬਿਹਾਰ ਦੇ ਕਾਮੇ ਚਾਲੀ ਸਾਲ ਤੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਮਾਲਕ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ ਅੱਜ ਤੱਕ ਵੀ ਕੀ ਇਹ ਹੇਜਲੇ ਉਹਨੂੰ ਪੁਛ ਸਕੇ।
          ਅਦਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅੰਗਰੇਜੀ ਹੈ।ਪੀਜੀ ਆਈ ਵਿਚਲੇ ਸਾਰੇ ਡਾਕਟਰ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੇ ਹਨ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਰੀਜ਼ ਦਾ ਦੁੱਖ ਸਮਝਣ ਲਈ ਦੁਭਾਸ਼ੀਏ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।ਇਕ ਸੁਹਿਰਦ ਪੰਜਾਬੀ ੇ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿਖਾਉਣ ਦਾ ਬੀੜਾ ਚੁਕਿਆ ਹੈ।
         ਮਾੜੈ ਤੇ ਜੋਰ ਚਲਿਆ,ਖਾਹਮਖਾਹ ਦਾ,ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਖਾ ਪੀ ਕੇ ਆਪਣੀ ਸਹਿਯੋਗੀ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਹਿੰਦੀ ਚ ਭਾਸਣ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਉਦੋਂ ਇਹ ਹੇਜਲੇ ਕਿਥੇ ਗਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਇਹਨਾਂ ਹੇਜਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦਸਾਂ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਬਣਾਈ  ਗੁਰਮੁਖੀ ਪੜ੍ਹਨੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਚੁਟਕੀ ਭਰ ਹੈ।
      ਪੰਜਾਬੀ ਆਲਮੀ ਕਾਨਫਰੰਸ਼ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਖਾਸ ਮਾਹਰਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਸਾਲ ਚੋਖਾ ਫੰਡ ਦਿਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਇੰਨੇ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਕਾਨਫਰੰਸ ਨੇ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਸਿਹਤਯਾਬੀ ਲਈ ਕਦੇ ਦੁਆ ਨਹੀਂ ਮੰਗੀ।ਨਿਆਣੀ ਜਿਹੀ ਰਚਨਾ ਕਰ ਕੇ ਕੱਚ ਘਰੜ ਝੱਟ ਚ ਹੀ ਸਟੇਟ ਅਵਾਰਡੀ ਲੇਖਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਉਲਥਵਾ ਕੇ ਸਿਲੇਬਸ ਵਿੱਚ ਲਵਾ ਕੇ ਮਾਨਤ ਸਨਮਾਨਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਇਹਨਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸਘਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਛਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਕੋਈ ਉਠਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
     ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧੀ ਡਾਕਟਰ ਹਰਸ਼ਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਯੂ ਅੇਨ ਓ ਵਿੱਚ ਪਾਸ ਕਰਵਾ ਦਿਤਾ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਹੀ ਇਕ ਹੋਰ ਅੋਰਤ ਜੋ ਸਰਕਾਰੀ ਵੀ ਸੀ ਉਸਨੇ ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਹੇਜ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਡਾਕਟਰ ਭੈੇਣ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਕੰਨ ਭਰ ਫਤਵਾ ਦਿਵਾ ਦਿਤਾ ਸੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਜਿਵੇਂ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨਾਲ ਸਰਕਾਰੀ ਲਾਲਚੀਆਂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਹੈ।
         ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੰਭੀਰ ਮਸਲੇ ਹਨ ਵਿਚਾਰਨ ਲਈ-ਪੰਜਾਬ ਦੇ 400 ਪਿੰਡ ਨਿਜ਼ਾਮ ਦੀ ਇਕ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਗਰਕ ਗਏ ਹਨ,ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੀ ਡੋਗਰੀ ਤੇ ਗੋਜਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਜੁਲਦੀ ਹੈ
ਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰੀ 65 ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕੈਦ ਹਨ ,ਹੇਜਲਿਆਂ ਨੇ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਬੋਲਿਆ।
        ਅਕਾਲੀ ਸਿਸਟਮ ਨੇ ਮੈਡੀਕਲ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਛਾਪਣ ਲਈ ਮਤਾ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਤੇ ਪੰਜ ਮਾਹਰ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੀ ਜਿੰਮੇੰਵਾਰੀ ਵੀ ਫਿਕਸ ਕੀਤੀ,ਪਰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫੰਡ  ਰਲੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ,ਜਦ ਫਿਰ ਪੁਛਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸਿਸਟਮ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ ਹਿੰਦੀ ਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਲਈ ਚਾਹੇ ਕਰੋੜ ਲੈ ਲਓ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਕੋਲ ਫੰਡ ਹੈ ਨਹੀਂ।ਹਿੰਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ ਵਾਲੇ ਹਰ ਲੇਖਕ ਦੀ ਸੌ ਕਿਤਾਬ ਖ੍ਰੀਦ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਪੰਜਾਬੀ ਵਾਲੇ ਇਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਖ੍ਰੀਦਦੇ।
      ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਆਪਣੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਛਪਵਾ ਕੇ ਪੈਸਾ ਬਣਾ ਲੈਦੇ ਹਨ।ਫਿਲਮਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਢਾਲ ਕੇ ਕਰੋੜਾਂ ਕਮਾ ਲਏ,ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਉਹ ਤੇ ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਟ ਲਈ ਨੌਕਰੀ ਵੀ ਛੱਡ ਗਿਆ ਸੀ,ਜਦ ਕਿ ਹੋਰ ਕਈ ਕਲਾਕਾਰ ਮੋਟੀਆਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਵੀ ਲਈ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਪਬਲਿਕ ਤੋਂ ਵੀ ਕਮਾ ਰਹੇ ਹਨ।ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਸਦੀਕ ਨੂੰ ਤੇ ਹੁਣ ਆ ਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆ ਗਿਆ ਹੈ,ਚਲੋ ਦੇਰ ਆਏ ਦਰੁਸਤ ਆਏ,ਪਰ ਮੈਡਮ ਬਾਦਲ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਕੁਝ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਪੁਛਣਾ ਬਣਦਾ ਹੈ।
     ਰੋਜ਼ੀ ਰੋਟੀ ਮੰਗਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪੀਣ ਨੂੰ ਅਥਰੂ ਗੈਸ ਤੇ ਖਾਣ ਨੂੰ ਲਾਠੀਆਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ,ਕਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇ ਕੇ ਦੇਖੋ।
        ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਧੂਰਾ ਗਿਆਨ ਅਗਿਆਨਤਾ ਤੋਂ ਵੀ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਖਾਹਮਖਾਹਾਂ ਦਾ ਇਹੀ ਹਾਲ ਹੈ।
ਜੋ ਚੰਗਾ ਲਗੇ ਉਹ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰ ਲੋ ਤੇ ਬਾਕੀ ਦਰ ਗੁਜਰ ਕਰ ਦਿਓ।ਅੇਨਾ ਰੌਲਾ ਚੁਕਣ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ
ਕਪਿਲ ਸ਼ਰਮਾ ਤੇ ਭਾਰਤੀ' ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰੀ ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ ਹਨ ਤੇ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਹੇਜਲੇ ਜਹਾਜ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਬੇਹੂਦਗੀ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਸੁਣ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਹਿੰਦੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੇ ਬਿਠਾ ਰਖਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂ ਨਹੀ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕੌੰਮਡੀ ਸ਼ੋ ਮਕਬੂਲ ਹੋਣ ਦਿੱਤੇ,?ਕਿਉਂਕਿ ਹਿੰਦੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਫੰਡ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਹੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਹਨ।ਮਿ. ਹਰਮਹੇਂਦਰ ਸਿੰਘ ਬੇਦੀ ( ਜੋ ਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦੀ ਅੰਸ਼  ਵਿਚੌਂ ਹਨ) ਨੂੰ ਵੀ ਸਵਾਲ ਕਰ ਦੇਖੋ ਜਿਸਨੇ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਨਾਭਾ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ਬਦ ਕੋਸ਼ ਨੂੰ ਹੀ ਹਿੰਦੀ ਉਲਥਾ ਕਰਾਉਣ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ 64 ਲੱਖ ਫੰਡ ਲਿਆ ਸੀ
       ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਨੇ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਗੁਨਾਹ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਜਿੰਨਾ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਾਕਮ  ਨੇ ਕੀਤਾ। ਮੁੱਕਦੀ ਗਲ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ,ਨਾਂ ਸਹੀ ਹਿੰਦੀ ਸਾਡੀ ਮਾਸੀ ਪਰ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਸੌਂਕਣ ਜਰੂਰ ਹੈ,ਇਸ ਲਈ ਇਸਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰਨਾ ਸਾਡੀ ਬੇਬਸੀ ਹੈ।
  ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿੀਬਿਉਨ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ' ਨਵਕਿਰਨ ਨੱਤ' ਨੇ ਜਿਹਨਾਂ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਗਲਤ ਕਿਹਾ-  ਮਾਨ ਨੇ ਘੱਗਰੇ ਫੂਲਕਾਰੀਆਂ ਪਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰੈਰਿਆ,ਵਿਰਸਾ ਤੇ ਰਵਾਇਤ ਨੁੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਘੱਗਰਾ ਹੁਣ ਵੀ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਬੱਸ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਲਹਿੰਗਾ ਰੱਖ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।ਕੁੜੀਏ ਕਿਸਮਤ ਪੁੜੀਏ ਦਾ ਗੀਤ ਮਾਨ ਨੇ ਉਸ ਵਕਤ ਗਾਇਆ ਸੀ,ਜਦ ਕੰਨਿਆ ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ੱਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਸੀ ਤੇ ਨਸ਼ਿਆ ਚ ਗਲਤਾਨ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਲਈ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਦੇ ਕੇ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ।ਰਵਾਇਤੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਾਰ ਚਲਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।ਡਾ. ਹਰਸ਼ਿੰਦਰ ਕੌਰ ਉਪਰੇਸ਼ਨ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੈ,ਮਮਤਾ ਬੈਨਰਜੀ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਜਿਹਾ ਵੱਡਾ ਸੂਬਾ ਚਲਾ ਰਹੀ ਹੈ।ਮੋਹਤਰਮਾ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਪਾਟਿਲ ਰਵਾਇਤੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰ ਪਤੀ ਰਹੀ।ਹੁਣੇ ਜਿਹੇ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਵਣਜਾਰਾ ਕਬੀਲੇ ਵਿਚੋਂ ਆਈ. ਏ. ਅੇਸ. ਸੀਲੇਕਟਡ ਮੈਡਮ ਝਾਰਖੰਡ/ਰਾਂਚੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਬਾਇਲੀ ਰਵਾਇਤੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਮੋਢਿਆਂ ਤੱਕ ਚੂੜਾ ਪਹਿਨ  ਜਿਲ੍ਹਾ ਆਫਿਸ ਚਲਾ ਰਹੀ ਹੈ।ਲੇਖਕਾ ਦੀ ਲਿਖਤ ਨਿਆਣੀ  ਤੇ ਸੰਵੇਦਨਹੀਣ ਹੈ।
  ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣੋ ਤੇ ਸਮਝੋ ਉਸਦਾ ਹਰ ਗੀਤ ਉਦੇਸ਼ਾਤਮਕ,ਸੰਦੇਸ਼ਾਤਮਕ ਤੇ ਉਪਦੇਸ਼ਾਤਮਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਮੰਨੋਰੰਜਨ ਦੇ ਨਾਲ ਵਿਰਸੇ ਵਿੱਚ ਝਾਤੀ ਵੀ ਮਰਵਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਜੋ ਵੀ ਚਰਚਾ ਹੋਈ ਉਸ ਤੋਂ ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਆਪਣਾ ਹੈ ਤੇ ਨਰਾਜ਼ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ
   ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੁਣਾਂ ਨਾਲ ਇਕ ਅੱਧ ਅੋਗੁਣ ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ ਹੀ ਸਹੀ ਪੈਮਾਨਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ,ਬੇਸ਼ੱਕ ਨਜ਼ਰੀਆ ਆਪਣਾ ਤੇ ਪਸੰਦ ਆਪਣੀ ૶।    
        ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਸ਼ਿਵ ਬਟਾਲਵੀ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾਨੀ ਅਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਇਸ ਤਰਾਂ ਮਾਨ ਮਰ ਜਾਣਾ ਵੀ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਹੈਗਾ ਤੇ ਨਾਂ ਹੋਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਹੈ।
       ਉਦਯੋਗ ਮਰ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿਰਤ ਮਰ ਗਈ ਹੈ,ਆਰਟਸ ਕਾਲਜ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਤੋਂ ਖਾਲੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ,ਹੁਣ ਸਾਇੰਸ ਕਾਲਜ ਵੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਤੋਂ ਵਿਰਵੇ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ।
     ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅੋਸਤ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਨੌਂ ਸੌ ਵੀਜ਼ਾ ਜਾਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਤੇ ਇੰਨੇ ਹੀ ਰੋਜ਼ ਜਹਾਜ ਸਵਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ,ਇਧਰ ਵੀ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ।
            ਮੁਆਫ਼ੀ ਅਤੇ ਸਹਿ ਜਾਣ ਦੀ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਹਰ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
                 ਏਕ ਮਿਸਰਾ ਹੂੰ ਮੈਂ
                 ਏਕ ਮਿਸਰਾ ਹੋ ਤੁਮ
                 ਦੋਨੋਂ ਮਿਲ ਜਾਏਂ ਤੋ
                  ਸ਼ੇਅਰ ਬਨ ਜਾਏਗਾ---
          ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਗੁੱਡੀ  ਤਰਨ ਤਾਰਨ  9780282816  

ਦਪੱਟਾ-ਜਿਸਨੂੰ ਚੁੰਨੀ,ਚੁਨਰੀ,ਓੜ੍ਹਨੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਓੜ੍ਹਨੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ-ਉਪਰ ਵਾਲਾ ਵਸਤਰ,ਪਹਿਰਾਵਾ ਜੋ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਢੱਕ ਲਵੇ। ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲ ਮਲਮਲ ਦੇ ਦੁਪੱਟੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ,ਫਿਰ ਬੈਂਬਰ ਦੇ ਫਿਰ ਨਾੲੈਲਨ ਦੇ ਵੀ ਆਏ। ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਪਿਆਜ਼ ਦੇ ਛਿਲਕੇ ਵਾਂਗ ਪਤਲੇ ਦੁਪੱਟੇ ਵੀ ਬਣਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਇਕ ਛੱਲੇ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।ਇਕ ਪਿਆਰਾ ਗੀਤ ਹੈ,''ਹਵਾ ਮੇਂ ਉੜਤਾ ਜਾਏ ਮੇਰਾ ਲਾਲ ਦੁਪੱਟਾ ਮਲਮਲ ਕਾ''ਅਤੇ ਚੁਨਰੀ ਸੰਭਾਲ ਗੋਰੀ ਉੜੀ ਚਲੀ ਜਾਏ ਰੀ''।ਚੁੰਨੀ ਦੀ ਕਦਰ ਤੇ ਇਜ਼ਤ ਤੇ ਅਹਿਮੀਅਤ ਇਥੋਂ ਜ਼ਾਹਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮੰਦਰ ਵਿਚੱ ਦੇਵੀ ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਲਾਲ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਚੁੰਨੀਆਂ ਗੋਟਾ ਕਿਨਾਰੀ ਲਾ ਕੇ ਅਰਪਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂਹਨ।ਨੈਣਾਂ ਦੇਵੀ,ਵੈਸ਼ਨੋ ਦੇਵੀ ਮੰਦਿਰ ਤੋਂ ਚੁੰਨੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।ਜੋਤ ਜਗਾ ਕੇ ਚੁੰਨੀਆਂ ਕੰਜਕਾਂ ਨੂੰ ਭੇਟਾ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।ਅੱਜ ਕਲ ਜਿਥੇ ਚੁੰਨੀ ਦੁਪੱਟਾ ਬਹੁਤ ਰੰਗ ਬਰੰਗਾ, ਵੰਨ ਸੁਵੰਂਨਾ ਚਮਕੀਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹ ੈ,ਉਥੇ ਦਿਸਣਾ ਵੀ ਘੱਟ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।ਕਿਉੰਕਿ ਕੁੜੀਆਂ ਜੋ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀ ਚੁੰਨੀਆਂ ਵਿਚ ਤਿਤਲੀਆਂ ਜਾਪਦੀਆਂ ਸਨ ਹੁਣ ਜੀਨ ਟਾਪ ਪਹਿਨ ਕੇ ਵਾਲ ਕਟਾ ਕੇ ਗਲ ਵਿਚ ਪਾ ਲੈਂਦਾੀਂਆਂ ਹਨ। ਚੁੰਨੀ -ਸਚ ਮੁੱਚ ਹੀ ਹਵਾ ਵਿਚ ਉਡ ਗਈ ਹੈ।ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੂਟ ਪਾ ਕੇ ਚੁੰਨੀ
ਲਈ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਢਕੌਂਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ।
ਹੁਣ ਤਾ ਕੁਰਤਾ ਪਜਾਮੀ ਵੀ ਚੁੰਨੀ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਦਪੱਟੇ ਦੇ ਦੋਹਰੇ ਘੁੰਡ ਵਿੱਚ ਸੱਜ ਵਿਆਹੀ ਵਹੁਟੀ ਦਾ ਰੂਪ ਦੂਰੋਂ ਖਿੱਚ ਪਾਂਉਂਦਾ ਸੀ।ਹਰ ਕੋਈ ਵੇਖਣ ਲਈ ਲਮਕ ਲਮਕ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।ਹੁਣ ਤਾਂ ਲਾਂਵਾਂ ਫੇਰੇ ਵੇਲੇ ਵੀ ਘੁੰਡ ਦੁਪੱਟਾ ਘੱਟ ਹੀ ਨਜ਼ਰੀ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।ਗੁਜ਼ਰੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾ ਵਿਚ ਚਿੱਟੇ ਸੂਟ ਚਿੱਟੇ ਦੁਪੱਟੇ ਲਈ ਤੁਰੀਆਂ ਫਿਰਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਇੰਜ ਆਕਰਸ਼ਕ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਅਰਸ਼ੋਂ ਉਤਰੀਆਂ ਪਰੀਆਂ ਹੋਣ।ਨਿੱਜੀ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਸਕਰਟ ਦੀ ਵਰਦੀ ਪਹਿਨਾ ਕੇ ਚੁੰਨੀ ਨਿੱਜ ਹੀ ਕਰ ਦਿਤੀ ਹੈ।ਦੁਪੱਟਾ ਲੈਣ ਨੂੰ ,ਪੱਲਾ ਕਰਨਾ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ-ਮਤਲਬ ਪਰਦਾ,ਢੱਕ ,ਢਕੱਾਅ,ਰੱਖ ਰਖੱਾਅ ਆਦਿ।ਪੱਲਾ ਕਰਨਾ ਵੱਡਿਆਂ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਣਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।ਕੁਆਰੀਆਂ ૶ਜਿਵੇਂ ਚਾਹੁਣ-ਫਿਰਨ,ਪਰ ਵਿਆਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਰ ਢੱਕ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ,ਜਿਸ ਨੇ ਨਾਂ ਢੱਕਿਆ ਹੋਵੇ ਵੇਖਣ ਵਾਲੇ ਸਮਝਦੇ ਸੀ ਇਹ ਸਿਰੋਂ ਨੰਗੀ ਹੈ-ਭਾਵ ਵਿਧਵਾ ਹੈ।ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੁਪੱਟਾ ਸਿਰ ਦਾ ਸਾਂਈ ਵੀ ਹੈ।ਸਿਰ ਤਾਜ ਵੀ ਹੈ।ਕੁਆਰੀਆਂ ਘੁੰਡ ਨਹੀਂ ਕੱਢਦੀਆਂ,ਤਦੇ ਤੇ ਗਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ-ਘੁੰਡ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਲੁਕਦੇ,ਸਜਣਾ ਨੈਂਨ ਕੁਆਰੇ।''
ਦੁਪੱਟਾ ਸੋਹਜ ,ਸੁੰਦਰਤਾ ਤਾਂ ਹੈ ਹੀ,ਪਰ ਕਈ ਵਾਰ ਇਸ ਨੂੰ ਜਾਲਮਾਂ,ਬੇ ਰਹਿਮਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਰੱਖ ਕੇ ਇਜ਼ਤ ਦੀ ਅਲਖ ਵੀ ਜਗਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਇਜ਼ਤ ਬਚਾਈ ਵੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਚੁੰਨੀ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਦੀ ਰਸਮ ਨਾਲ ਬੇਗਾਨੀ ਧੀ ਆਪਣੀ ਨੂ੍ਹੰਹ ਬਣਾ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਵਗਾਹ ਕੇ ਆਪਣੀ ਹਸਤੀ ਅਧੂਰੀ ਕਰ ਲਈ ਹੈ।ਪਰ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਟ,ਸਾੜੀ੍ਹ ਤੇ ਧੋਤੀ ਨਾਲੋਂ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਤੇ ਸਸਤਾ ਪੈਣ ਕਰਕੇ ਦੱਖਣ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਪਨਾ ਲਿਆ ਹੈ।ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਘਰ ਬਾਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਾਜ ਵਿਚ ਸੂਟ ਸਾੜੀ੍ਹ ਨਾਲੋਂ ਸੰਭਾਲਣਾ ਸੌਖਾ ਹੈ।ਨਿੱਜੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਵਿਚ ਡਰੈੱਸ ਕੋਡ ਲਾਗੂ ਹੈ।
ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਦੀ ਦਾ ਮੇਲਾ ਤਾਂ ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਸੂਟਾਂ ਦੁਪੱਟਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਰੰਗੀਨ ਬਣਦਾ ਹੈ,ਜੀਨ ਟਾਪ ਨਾਲ ਤਾਂ ਬੇ,ਰੱਸ ਬੇਰੰਗ ਲਗਦਾ ਹੈ।ਕੁੜੀਆਂ ਅੋਰਤਾਂ ਦੀ ਸਖਸ਼ੀਅਤ ਨੂੰ ਉਭਾਰਨ ਵਾਲਾ ਇਹ ਦੁਪੱਟਾ-ਲੱਜਾ ਹੈ,ਇਜ਼ਤ ਹੈ,ਸੁਹੱਪਣ ਹੈ।ਬੇਸ਼ਕ ਲਬਾਰਟਰੀ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਦੁਪੱਟਾ ਸੰਭਾਲਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਫਿਰ ਵੀ ਇਸ ਦੀ ਹੋਂਦ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ।
ਚੁੰਨੀ ਚੜ੍ਹਾਉਣੀ ਰਵਾਇਤ ਹੈ,ਵਿਆਹ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਰਸਮ ਹੈ-ਪਵਿਤਰ ਬੰਧਨ ਦੀ ਕਸਮ ਹੈ-ਸੋਹਜ ਹੈ,ਸਾਜ਼ ਹੈ,ਰੂਪ ਦਾ ਸ਼ਿਗਾਰ ਹੈ ਦੁਪੱਟਾ''।
'' ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਤੇ ਦੁਪੱਟਾ ਕਿਹੜਾ ਸਜਦਾ, ਸਹੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਛਦੀ ਫਿਰਾਂ-
ਕਾਸ਼ਨੀ ਦੁਪੱਟੇ ਦਾ ਘੁੰਡ---------
ਵਾਹ;- ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦਿਸੇਂ ਸ਼ੁਕੀਨਣ ਘੁੰਡ ਚੋਂ ਅੱਖ ਪਛਾਣੀ '' ਅਸ਼ਕੇ'।

ਸਾਰੀਆਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਅਤੇ ਇੰਟਰਨੇਟ ਰਾਹੀਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲੇ ਇਕ ਖਬਰ ਆਮ ਹੋਈ ਕਿ ਮੈਡਮ ਪਰਨੀਤ ਕੌਰ

   ਅੇਮ.ਪੀ.ਅਤੇ ਸੁਪਤਨੀ ਮੁਖ ਮੰਤਰੀ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਦਿਨੇ ਧੌਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਲੁਟੇਰਾ ਸਾਈਬਰ ਰਸਤੇ 23 ਲੱਖ ਰੁਪਏ  ਅੇਮ ਪੀ ਸਾਹਿਬਾ ਦੇ ਬੈਂਕ ਖਾਤੇ ਵਿਚੋਂ ਆਪਣੇ ਬੈਂਕ ਖਾਤੇ ਵਿੱਚ ਟਰਾਂਸਫਰ ਕਰਾ ਗਿਆ। ਇਕ ਦਿਨ ਬਾਦ ਹੀ ਸਾਈਬਰ ਲੁਟੇਰਾ ਕਾਬੂ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਪੈਸਾ ਵੀ ਬਰਾਮਦ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ।
        ਇਹ ਘਟਨਾ ਕਿਥੋਂ ਤੱਕ ਸੱਚ ਹੈ-ੇ ਯਕੀਨ ਕਰਨ ਨੁੰ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ।ਪੜ੍ਹਣਂ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਪੁਛਣਗੇ ਕਿਉਂ ਯਕੀਨ ਨਹੀ ਆਉਂਦਾ-ਮੈਡਮ 20 ਸਾਲਾ ਐੰਮ ਪੀ ਹੈ।ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਧਰਮਪਤਨੀ ਹੈ ਯਾਨਿ ਕਿ ਸਾਹਿਬ ਏ ਹੈਸੀਅਤ ਹੈ- ਗਿਆਨਵਾਨ ਹੈ ਦੁਨੀਆ ਚ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਸੱਬ ਪਤਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ।
        ਸੱਭ ਠੀਕ ਹੈ, ਪਰ-ਸਵਾਲ ਉਠਦਾ ਹੈ-
ਅੇਮ ਪੀ ਤਾਂ ਕੀ ਅੇਮ ਸੀ ਵੀ ਕਦੇ ਫੋਨ ਆਪ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦਾ,ਫੋਨ ਪਹਿਲਾਂ ਪੀ.ਏ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਮੈਡਮ ਅਪਨੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਹੀ ਫੋਨ ਆਪ ਸੁਣਦੇ ਹੋਣਗੇ ਤੇ ਮੈਡਮ ਦਾ  ਨਿਜੀ ਫੋਨ ਨੰਬਰ ਕੇਵਲ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਕੋਲ ਹੀ ਸੁਰਖਿਅਤ ਹੋਵੇਗਾ।ਫਿਰ ਇਕ ਕਿਵੇਂ ਮੁਮਕਿਨ ਹੋਇਆ ਕਿ ਨਿਜੀ ਫੋਨ ਨੰ.ਤੇ ਗੁਪਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਝਾਰਖੰਡ ਦਾ ਵਾਸੀ ਲੁਟੇਰਾ ਲੈ ਗਿਆ,ਜਦ ਕਿ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ ਖਿਆਲ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਮੈਡਮ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹਲਕੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਅਸਲੋਂ ਹੀ  ਨਿਜੀ ਫੋਨ ਨੰ. ਕੋਈ ਵੋਟਰ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਜਾਣਦਾ ਹੋਵੇ? ਮੈਡਮ ਕੋਲ ਚਾਰ ਪੀ.ਏ ਚਾਰ ਸਕੱਤਰ ਤੇ ਵੀਹ ਕੁ ਰਾਖੇ ਵੀ ਹਨ।ਮੰਨ ਲਿਆ ਕਿ ਫੋਨ ਪੀ.ਏ ਨੇ ਹੀ ਸੁਣਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇ ਬੈਂਕ ਖਾਤੇ ਦੀ ਨਿਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵੀ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਹੋਵੇਗੀ ਪਰ ਓ ਟੀ ਪੀ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਤੇ ਕੇਵਲ ਉਸ ਨੰਬਰ ਤੇ ਹੀ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਨੰਬਰ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਖਾਤੇ ਨਾਲ ਦਰਜ ਹੋਵੇ।ਤੇ ਓ ਟੀ ਪੀ ਰਕਮ ਨਿਜੀ ਖਾਤੇ ਚੋਂ ਟਰਾਂਸਫਰ ਕਰਨ ਲਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਨਾਂ ਕਿ ਜਮ੍ਹਾ ਕਰਨ ਲਈ।ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ਵੇਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਡਮ ਨੇ ਓ ਟੀ ਪੀ ਨੰ. ਵੀ ਲੁਟੇਰੇ ਨੂੰ ਦਸਿਆ।ਤੇ ਉਸੀ ਨੰਬਰ ਤੇ ਬੈਂਕ ਤੋਂ ਰਕਮ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਦਾ ਅੇਸ ਐੰਮ ਅੇਸ ਵੀ ਮੈਡਮ ਨੇ ਹੀ ਵੇਖਿਆ।ਤਨਖਾਹ ਭੱਤੇ ਪਾਉਣ ਲਈ ਸਾਰੇ ਵੇਰਵੇ ਵਿੱਤ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਦਰਜ ਕਰਾ ਲਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਫਿਰ ਬੈਂਕ ਨੂੰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਕਿਊਂ ਪਈ?ਕੁਝ ਤੇ ਹੋਵੇਗਾ ?
      ਵੱਡੀ ਗਲ ਹੈ ਕਿ ਕੱਦਾਵਰ ਸਾਂਸਦ ਨੇ ਇਕ ਆਮ ਆਦਮੀ ਦਾ ਫੋਨ ਅਟੈਂਡ ਕੀਤਾ।ਆਮ ਆਦਮੀ ਦਾ ਫੋਨ ਤਾਂ ਆਮ ਆਦਮੀ ਅਰਵਿੰਦ ਕੇਜਰੀਵਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦਾ॥
      ਕੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਕਿ ਕੁਝ ਕਾਲਾ ਵੀ ਹੈ ਤੇ ਤਸਵੀਰ ਦਾ ਦੂਸਰਾ ਰੁਖ ਵੀ ਹੈ।ਅਖਬਾਰ ਨੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦਸਿਆ ਕਿ ਝਾਰਖੰਡ ਵਾਲੇ ਉਸ ਲੁਟੇਰੇ ਨੇ ਜਿਸ ਦੂਸਰੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਲੁਟਿਆ ਉਸਦੀ ਰਕਮ ਵੀ ਵਾਪਸ ਮਿਲੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਜਾਂ ਫਿਰ ਇਹ ਕੇਸ ਵੀ ਬੀਬੀ ਭੱਠਲ ਦਾ ਕਰੋੜਾਂ ਦਾ ਕਰਜ਼ਾ ਮਾਫ ਕਰਨ ਵਾਂਗ ਹੈ।
          ਇਸ ਪੂਰੇ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਤੇ ਇਕ ਲਤੀਫਾ ਸੱਚ ਲਗ ਰਿਹਾ ਹੈ,'ਇਕ ਚੀਨੀ ਨੇ ਦਸਿਆ,ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਪਲਿਸ ਏਨੀ ਹਸ਼ਿਆਰ ਹੈ,ਵਾਰਦਾਤ ਹੋਣ ਤੇ ਅੱਸੀ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਅਪਰਾਧੀ ਨੂੰ ਪਕੜ ਲੈਂਦੀ ਹੈ,ਅਮਰੀਕੀ ਬੋਲਿਆ ਸਾਡੀ ਪੁਲਿਸ ਸੱਤਰ ਮਿੰਟ ਵਿਚ ਅਪਰਾਧੀ ਨੂੰ ਧਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ,ਇਸ ਤੇ ਜਪਾਨੀ ਨੇ ਦਸਿਆ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਫੜ ਲੈਂਦੀ ਹੈ,ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਭਾਰਤੀ ਦੀ ਸੀ,ਭਾਰਤੀ ਬੋਲਿਆ ,ਤੁਹਾਡੀ ਪੁਲਿਸ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੈ ਸਾਡੀ ਪੁਲਿਸ-ਸਾਡੀ ਪੁਲਿਸ ਵਾਰਦਾਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਦੋ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੱਸ ਦੇਂਦੀ ਹੈ।
          ਸਵਾਲ ਇਹ ਵੀ ਉਠਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲੀਅਤ ਕੀ ਹੈ ਕਿ ਇੰਨੀ ਜਲਦੀ ਰਕਮ ਵਾਪਸ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲ ਗਈ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਠੱਗੀ ਦੀ ਖਬਰ ਕਈ ਵਾਰ ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੀ ਹੈ,ਨਾਂ ਤਾਂ ਬੈਂਕ ਫਰਿਆਦ ਸੁਣਦਾ ਹੈ ਤੇ ਨਾਂਹੀ ਕਾਨੂੰਂਨ ਪੀੜਤ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜਦਾ ਹੈ।
       ਆਹ ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਖਬਰ ਸੁਣੀ ਕਿ ਇਕ ਸੀਨੀਅਰ ਸਿਟੀਜ਼ਨ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਰਾਤ ਗਏ ਫੋਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ,'ਆਪਣਾ ਫੋਨ ਤੇ ਮੈਸੇਜ਼ ਪੜ੍ਹੋ' ਪਹਿਲਾਂ ਤਾ ਉਹ ਨਹੀਂ ਉਠਦੇ ਕਾਲ ਫਿਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਹਿਲਾ ਆਪਣਾ ਫੋਨ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੈ,ਚਾਰ ਮੈਸੇਜ ਹਨ ਬੈਂਕ ਵਲੋਂ ਕਿ ਦੱਸ ਦੱਸ ਹਜਾਰ ਕਰਕੇ ਚਾਲੀ ਹਜਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਖਾਤੇ ਵਿਚੋਂ ਕਢਾ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ'।ਤਦੇ ਹੀ ਫੇਰ ਫਿਰ ਵਜਦਾ ਹੈ,'ਮੈਂ ਕਢਾਏ ਹਨ ਪੈਸੇ ਕਰ ਲੋਓ ਜੋ ਕਰਨਾ ਹੈ ।ਦਿਨ ਚੜ੍ਹੇ ਉਹ ਬੈਂਕ  ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਥਾਣੇ ਜਾ ਕੇ ਵੀ ਫਰਿਆਦਿ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ।ਖਾਤਾਧਾਰ ਦਾ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਕਾਉਂਟਟ ਨੰ.ਤੇ ਏ ਟੀ ਅੇਮ ਨਹੀਂ ਕਦੇ ਵਿਖਾਇਆ,ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਹੈ'।
      ਫੋਨ ਦੇ ਜਰੀਏ ਪੈਸਾ ਠੱਗਣਾ ਵੀ ਆਮ ਹੈ।ਡਿਜੀਟਲ ਇੰਡੀਆ ਬਣਦੇ ਬਣਦੇ ਭਰਸ਼ਿਟ ਇੰਡੀਆ ਬਣ ਗਿਆ।
    ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਮੈਨੂੰ ਐੇਤਵਾਰ ਦੇ ਦਿਨ ਇਕ ਫੋਨ ਕਾਲ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮੰਗਦੀ ਆਈ-ਫੋਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕਹਿੰਦਾ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਨੰਬਰ ਲਿਖਾ ਦਿਓ ਨਹੀਂ ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਖਾਤਾ ਸੀਲ ਹੋ ਜਾਏਗਾ ਸਾਰਾ ਪੈਸਾ ਬੈਂਕ ਜ਼ਬਤ ਕਰ ਲਵੇਗਾ।
   ਮੈਂ ਪੁਛਿਆ ਕਿਉਂ ਬੈਂਕ ਕਿਉਂ ਜ਼ਬਤ ਕਰੇਗਾ?
   ਉਹ ਬੋਲਿਆ ਟੈੰਮ ਥੋੜਾ ਹੈ ਮੈਡਮ ਜਲਦੀ ਦਸੋ ਸਵਾਲ ਬਾਦ ਵਿੱਚ ਕਰ ਲੈਣਾ।
   ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਅੇੈਤਵਾਰ ਬੈਂਕ ਬੰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਹਿੰਦਾ ਨਹੀ ਅੱਜ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ ਹੈ ਖੁਲ੍ਹਾ ਹੇੈ।
  ਮੈਂ ਪੁਛਿਆ ਕਿਹੜਾ ਬੈਂਕ ਹੈ ? ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਨਾਮ ਕੀ ਹੈ?
   ਉਹ ਬੋਲਿਆ- ਮੈ ਰਾਜੇਸ਼ ਸਰਮਾ ਹਾਂ ਤੇ  17 ਸੈਕਟਰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਸੱਤਵੀਂ ਮੰਜਲ ਤੇ।
  ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਹੈ ਮੈਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਹੀ ਹਾਂ ਦੋ ਘੰਟੇ ਬਾਦ ਬੈਂਕ 17 ਸੈਕਟਰ ਆਪ ਆ ਜਾਵਾਂਗੀ
   ਇੰਨਾ ਕਹਿਣ ਤੇ ਉਹ ਗਾਲੀਆਂ ਦੇਣ ਲਗ ਪਿਆ-ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਬਕਵਾਸ ਕਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਤੇ ਸਪਸ਼ਟ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕਸ਼ਕੋਲ ਲੈ ਕੇ ਫਿਰੇਂਗੀ  ਗਲੀ ਗਲੀ ਭੀਖ ਮੰਗੇਂਗੀ,ਕੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਤੇਰੇ ਕੋਲ।
     ਇਕ ਵਾਰ ਇਕ ਫੋਨ ਕਾਲ ਸੀ , ਵਧਾਈ ਹੋਵੇ ਤੁਹਾਡੀ ਲਾਟਰੀ ਨਿਕਲ ਆਈ ਹੈ,ਅੇਸ ਅੇਮ ਅੇਸ ਵਿੱਚ ਦਿਤੇ ਬੈਂਕ ਖਾਤਾ ਨੰਬਰ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਹਜਾਰ ਰੁਪਏ ਜਮ੍ਹਾ ਕਰਾ ਦਿਓ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੈਕ ਭੇਜ ਦਿਆਂਗੇ।
     ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੁਸੀਂ ਤਿੰਂਨ ਹਜਾਰ ਕੱਟ ਕੇ ਬਾਕੀ ਰਕਮ ਦਾ ਚੈਕ ਭੇਜ ਦਿਓ। ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਉਸਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।
   ਇਹਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਨੰਬਰਾਂ ਬਾਰੇ ਅਸੀਂ ਛਾਣਬੀਣ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਨਾਂ ਤਾਂ ਟੇਲਿਕਮ ਵਿਭਾਗ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਹੈਲਪ ਲਾਈਨ ਨੇ ਕੋਈ ਅਤਾ ਪਤਾ ਦਿੱਤਾ।
      ਉਹ ਕਿਹੜੀ ਪੁਲਿਸ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਇੰਂਨੀ ਜਲਦੀ ਲੁਟੇਰਾ ਧਰ ਲਿਆ। ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਪੁਲਿਸ ਤਾਂ ਟੀ ਵੀ ਦੇ  ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦਿਸਦੀ ਹੈ,ਜਿਵੇਂ ਕਰਾਈਮ ਪਟਰੋਲ ਕਰਾਈੰਮ ਅਲਰਟ,ਸੀ ਆਈ ਡੀ,ਆਮ ਸਮਾਜ ਦੀ ਮਦਦ ਵਾਸਤੇ ਜਿਹੜੀ ਪੁਲਿਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਹ ਤੇ ਸਗੋਂ ਹਾਨੀਕਾਰਕ ਹੈ।
        ਇਸ ਵਕਤ -ਵਕਤ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਜਰੂਰਤ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਪੁਲੀਸ ਦਾ ਨਿਜੀਕਰਣ ਹੋ ਜਾਵੇ।
     ਏ ਟੀ ਅੇਮ ਵਿੱਚ ਕੈਮਰੇ ਫਿੱਟ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਹੱਕ ਹਲਾਲ ਦੀ ਕਮਾਈ ਵਿਹਲੜ ਉਡਾ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ,ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਕੋਈ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਅਲਬੱਤਾ ਟੀ ਵੀ ਤੇ ਕੈਮਰਾ ਫਿੱਟ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਵਿਖਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਏ ਟੀ ਅੇਮ ਪੂਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਕਈ ਵਾਰ ਪੁੱਟ ਕੇ ਲਿਜਾਆ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਹੇ ਤਦ ਵੀ ਕੋਈ ਸੁਖ ਸੁਵਿਧਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।ਰੋਜ਼ ਪੈਟਰੋਲ ਪੰਪ ਲੁਟੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਪਰਸ ਖੋਹੇ ਜਾਣੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਚੁਕੇ ਜਾਣੇ ਚੇਨ ਵਾਲੀਆਂ ਧੁਹ ਲੈ ਜਾਣੀਆਂ , ਮੋਬਾਇਲ ਫੋਨ ਤਾਂ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਖੋਹ ਲਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਬੱਚੇ ਚੁਕੇ ਜਾਣ ਦੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਬਹੁਤ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਹਾਕਮ ਤੱਕ ਕੁਰਲਾਹਟ ਵੀ ਪੁੱਜ ਗਈ ਹੈ ਪਰ-
    ਸਾਂਸਦ ਦੇ ਘਰ ਲਗੇ ਤੋ ਆਗ ਵੋਟਰ ਕੇ ਲਗੇ ਤੋ ਬੈਸੰਤਰ,'' ਲਗਦਾ ਤਾਂ ਇਹੋ ਹੈ,।
    '' ਅੇਸੇ ਬੁਲੇਟ ਪਰੂਫ਼ ਬਾਸਿੰਦੇ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤੀ ਆਫ਼ਤਾਂ ਵੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੈਕ ਵਿੱਚ ਪਏ ਰੁਪਏ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ -ਯਕੀਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਅਸਲੀ ਵੇਰਵਾ ਲੋੜੀਂਦਾ ਹੈ।''ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਮੁਮਕਿਨ ਹੋਇਆ?
       ਅੇਨੇ ਹਸ਼ਿਆਰ ਪੁਲਿਸ ਕਰਮੀਆਂ ਨੂੰ 15 ਅਗਸਤ ਤੇ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕਰਨਾ ਬਣਦਾ ਹੈ॥
          ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਕਦੇ ਵੀਰਾਂ ਦਾ ਜਵਾਨਾਂ ਦਾ=
          ਅੱਜ ਬੋਲ ਬਾਲਾ ਹੈ ਠੱਗਾਂ ਦਾ ਬੇਈਮਾਨਾਂ ਦਾ॥  ਅਫਸੋਸ ਹੈ ਦੁੱਖ ਬਹੁਤ ਹੈ।     

 ਮੈਂ ਰੇਡੀਓ ਦੀ ਆਸ਼ਕ ਹਾਂ ਤੇ ਅਕਸਰ ਲਾਹੌਰ ਰੇਡੀਓ ਸਟੇਸ਼ਨ ਸੁਣਦੀ ਹਾਂ।
      ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਰੋਗਰਾਮ 'ਰਾਵੀ ਰੰਗ ' ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਗੀਤ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਨਾਲ ਮਾਲੂਮਾਤੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਂਦੇ ਹਨ।
        ਚੀਨ ਦੀ ਇਕ ਯੁਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਇਕ ਇਕਨੋਮਿਕਸ ਸਾਂਇੰਸ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੇਸਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਗਿਰਦਾਂ ਨੂੰ ਅੇਲਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ' ਜੋ ਵਿਦਿਆਰਥੀ''ਵੀ ਚੈਟ'' ਤੇ ਇਕ ਹਜਾਰ ਇਕ ਦੋਸਤ ਬਣਾਏਗਾ ਉਸਨੂੰ ਸੌ ਵਿਚੋਂ ਸੱਠ ਨੰਬਰ ਦਿਤੇ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਜੋ ਸੋਲਾਂ ਸੌ ਇਕਾਹਠ ਬਣਾਏਗਾ ਉਸਨੂੰ ਸੌ ਵਿਚੋਂ ਸੌ ਨੰਬਰ ਦਿਤੇ ਜਾਣਗੇ''।
     ਆਪ ਹੈਰਾਨ ਹੋਵੋਗੇ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਹੋਈ,?
ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਵੀ ਰੌਲਾ ਪਾਇਆ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਸਿਆਪਾ ਜਿਹਾ? ਅੇਨੇ ਦੋਸਤ ਕਿਥੋਂ ਲਿਆਈਏ।ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਤਾਂ ਇਕਨੌਮਿਕਸ ਪੜ੍ਹਨੀ ਚੰਗੀ'।
ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਨੇ ਅੇਸਾ ਅੇਲਾਨ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ,ਧਿਆਨ ਦਿਓ-
  ਚੂੰ ਕਿ ਚੀਨ ਵਿੱਚ 'ਫੇਸਬੁਕ' ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਹੈ,) (ਚੀਨ ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ ਦੀ ਮੰਡੀ ਵੀ ਹੈ।)
ਪਰੌਫੈਸਰ ਨੇ ਦਿਮਾਗ ਲੜਾਇਆ ਜੇ ੁਵਦਿਆਰਥੀ ਇੰਜ ਹੀ ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ ਤੇ ਦੋ ਸਾਲ ਹੋਰ ਬੈਠੈ ਰਹੇ ਤਾਂ ਚੀਨ ਤਾਂ ਗਰਕ ਜਾਵੇਗਾ।ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਜਵਾਨ ਹੀ ਜੇ ਵਿਕਲਾਂਗ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਫਿਰ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਕੀ ਬਣੇਗਾ?। ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਹਦਾਇਤ ਕੀਤੀ ਕਿ ਫੋਨ ਤੇ ਬੈਠੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਹੈ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣਾ ਹੈ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਰੁਚੀ ਬਣਾਉਣੀ ਹੈ ਤੇ ਤਰੱਕੀ ਪਸੰਦ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣੇ ਹਨ,ਖੇਡ ਮਲ ਕੇ ਸਿਹਤ ਬਣਾਉਣੀ ਹੈ।
    ਪ੍ਰੋਫੇਸਰ ਦੇ ਇਸ ਐੇਲਾਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਯੁਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੇ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਵੀ ਹਲਾਸ਼ੇਰੀ ਦਿਤੀ ਹੈ।
        ਲਓ ਪੈ ਗਏ ਨਾਂ ਸੋਚ ਵਿੱਚ,'' ਜੇ ਭਲਾ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵੀ ਐੇਸਾ ਇਕ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਜੰਮ ਪਵੇ!
       ਲਓ ਹੋਰ ਸੁਣੋ-ਚੀਨ ਦੇ ਇਕ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਦੋ ਸਦੀ ਪੁਰਾਣਾ ਸ਼ਹਿਤੂਤ ਦਾ ਰੁੱਖ ਹੈ,ਇਸ ਰੁੱਖ ਵਿਚੋ ਪਿਛਲੇ 25 ਸਾਲ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਹੈ,ਪਾਣੀ ਅੇਂਵੇ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਟੂਟੀ ਖੋਲੋ ਤੇ ਇਕਸਾਰ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ,ਇਹ ਪਾਣੀ ਸਹਿਤੂਤ ਦੇ ਤਣੇ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ।
       ਹੋਇਆ ਕੀ ਕਿ 25 ਸਾਲ ਪਹਿਲੇ ਇਥੇ ਬਹੁਤ ਬਾਰਸ਼ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਬਾਰਸ਼ ਦਾ ਪਾਣੀ ਇਸ ਰੁੱਖ ਹੇਠਲੀ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚ ਜੀਰ ਗਿਆ,ਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਦ ਜਦ ਬਾਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਮੌਸਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਾਣੀ ਇਸਦੇ ਹੇਠਾਂ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਤਣੇ ਵਿਚੋ ਟੂਟੀ ਦੀ ਤਰਾਂ ਵਗਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਕਰਿਸ਼ਮਾ ਹੈ ਜਾਂ  ਪਰ ਉਸ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪਾਣੀ ਦੀ ਖੂਬ ਸੰਭਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਚਮਤਕਾਰ,ਕਾਦਰ ਹੀ ਜਾਣੇ ਤੇ ਜਾਣੇ ਪਰ ਉਸ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਪਿਤਾ ਜਾਣ ਕੇ ਖੂਬ ਸੰਭਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ,ਇਹ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਫ਼ ਪੀਣ ਯੋਗ ਪਾਣੀ ਹੈ,ਕੋਈ ਵੀ ਇਸਦੀ ਕੁਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।
     ਪੈ ਗਈ ਨਾਂ ਸੋਚ।'ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਸ਼ਹਿਤੂਤ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਥਾਂ ਮੰਗਤਾ ਬਣਾਇਆ ਹੋਣਾ ਸੀ।ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਦਾਤ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਭਰ ਕੇ ਪੈਸਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾਣਾ ਸੀ,ਪਖੰਡੀ ਸਾਧਾਂ ਨੇ ਅੰਧ ਵਿਸਵਾਸ ਫੈੇਲਾਅ ਕੇ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਕਰੋੜਪਤੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤੇ ਇਕ ਵਰ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਨਾਂ ਸਹਿਤੁਤ ਤੇ ਨਾਂ ਪਾਣੀ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਚਕਮਾ ਦੇ ਕੇ ਇਥੇ ਮੰਦਿਰ ਡੇਰਾ ਬਣ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾਂਗੇ ਸਾਧ ਅਰਬਾਂ ਖਰਬਾਂਪਤੀ ਹੋ ਜਾਣੇ ਸੀ॥ਵਹੀਰਾਂ ਘੱਤੀ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਪੁਜਦੇ ਕੁਝ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਕੁਝ ਮੋਕਸ਼ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲੈਂਦੇ।ਆਪਸੀ ਮਾਰ ਧਾੜ ਦਾੜ ਫਾੜ ਝੂੰਗਾ ਮੂੰਗਾ ਹੁੰਦੀ।
          ਚੀਨ ਵਿਚ ਵੀ ਕਾਫੀ ਗਿਣਤੀ ਹੈ ਵਹਿਮੀਆਂ ਦੀ ਗਲ ਵਿੱਚ ਹੱਡੀਆਂ ਪਾ ਰਖਦੇ ਹਨ,ਪਰ ਕਾਦਰ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਲਾ ਕੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਤੋਹਫਿਆਂ ਨਾਲ ਖਿਲਵਾੜ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।ਪੈ ਗਈ ਨਾਂ ਸੋਚ
        ਬਹੁਤ ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ ਵਾਕਿਆ ਹੈ,ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇਕ ਕਾਰੀਗਰ ਨੇ ਜਹਾਜ ਬਣਾ ਲਿਆ ਇਹ ਕਾਰੀਗਰ ਰੇਹੜਾ ਮਜਦੂਰ ਹੈ,ਆਪਣੀ ਸਨਕ ਇਸਨੇ ਝੁੱਗਾ ਲੁਟਾ ਕੇ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸਫ਼ਲ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ,ਕਈ ਸਾਲ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਜੁਗਾੜ ਟੇਕਨੌਲੌਜੀ ਨਾਲ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ ਬਣਾ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਨਾਲ ਬਿਠਾ ਕੇ ਕਈ ਫੁੱਟ ਉਚਾ ਉਡ ਗਿਆ ਬੜਾ ਖੂਸ਼ ਸੀ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਤੇ ਕਿ ਅਚਿੰਤੇ ਬਾਜ ਪਏ ,ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਦਬਕਾ ਮਾਰਿਆ ਉਹ ਬੜੀ ਹੁਸ਼ਿਆਰੀ ਨਾਲ ਜਹਾਜ ਨੀਚੇ ਲੈ ਆਇਆ ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਜਾਦ ਉਡਣ ਦੇ ਜੁਰਮ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਉਸ ਤੇ ਕਈ ਤੋਹਮਤਾਂ ਲਾਈਆ। ਉਹ ਅੱਧਪੜ੍ਹ ਮਾਸੂਮ ਭੋਲਾ ਭਾਲਾ ਹੈ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਕੇ ਉਹਦੀ ਅੋਕਾਤ ਜਹਾਜ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ,ਪਰ ਉਸਦਾ ਦਿਮਾਗ ਰਾਈਟ ਬਰਦਰਜ਼ ਵਰਗਾ ਹੈ।
         ਉਹਦੀ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ,ਜੇ ਕਿਤੇ ਉਹ ਪੱਛਮ ਜਾਂ ਯੁਰਪ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਮਾਹਰਕਾ ਮਾਰਦਾ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਯੋਗ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਪਾ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਪੈ ਗਈ ਨਾਂ ਸੋਚ૴૴૴.!
            ਲੰਡਨ  ਵਸਦੇ ਇਕ ਵੀਰ ਨੇ ਬੜੈ ਸਾਲ ਪਹਿਲੇ ਇਕ ਵਾਕਿਆ ਬਿਆਨਿਆ ਸੀ-'ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ  ਇਕ ਭਾਰਤੀ ਮਕੈਨਿਕ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ,ਕੰਮ ਤੋਂ ਵਾਪਸੀ ਤੇ ਉਹ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬੂਥ ਤੋਂ ਕੋਕਾ ਕੋਲਾ ਦੀ ਬੋਤਲ ਮਸ਼ੀਨ ਵਿੱਚ ਸਿੱਕਾ ਪਾ ਕੇ ਕੱਢ ਕੇ ਪੀਆ ਕਰਦਾ ਸੀ।ਉਹ ਕੀ ਇਕ ਬੋਤਲ ਪੀ ਕੇ ਫਿਰ ਆਪਣਾ ਉੰਗਲੀ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਉਹੀ ਸਿੱਕਾ ਫਿਰ ਪਾ ਕੇ ਇਕ ਬੋਤਲ ਹੋਰ ਪੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ,ਲਿਹਾਜ਼ਾ ਸਿੱਕਾ ਇਕ ਬੋਤਲ ਦੋ-ਕੰਪਨੀ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ,ਫਿਰ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਮਸ਼ੀਨ ਤੇ ਵਾਚਮੈਂਨ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ,ਉਸ ਵਾਚਿਆ ਇਹ ਕਿ ਬੰਦਾ (ਭਾਰਤੀ) ਉਂਗਲੀ ਨਾਲ ਸਿੱਕਾ ਕੱਢ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਦੋ ਬੱਤਲਾਂ ਪੀਂਦਾ ਹੈ।ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬੁਲਾਇਆ ਨਿਮਰਤਾ ਸਹਿਤ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਪੁਛਿਆ ਕਿ ਤੁੰ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸ ਮਸ਼ੀਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਨੁਕਸ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਮਸ਼ੀਨ ਵਿਚਲੀ ਕਮੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਜਾਏ। ਚੁੰਕਿ ਭਾਰਤੀ ਅੱਛੇ ਮਕੈਨਿਕ ਹਨ,ਇਸ ਲਈ ਉਹਨੇ ਮਸ਼ੀਨ ਦਾ ਨੁਕਸ ਦਸਿਆ,ਤੇ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਮਸ਼ੀਨ ਠੀਕ ਕਰਾਈ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਚੰਗੇ ਅਹੁਦੇ ਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ।ਪੈ ਗਈ ਨਾ ਸੋਚ ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਗਿਆਨੀ ਕਾਰੀਗਰ ਦਾ ਕੀ ਹਸ਼ਰ ਹੁੰਦਾ?
            ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲੇ ਕੈਨੇਡਾ ਅਮਬੈਸੀ ਵੀਜ਼ਾ ਲਵਾਉਣ ਜਾਣਾ ਪਿਆ,ਦਸ ਸਾਲ ਪਹਿਲੇ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ  ਫਾਰਗ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਦੋ ਘੰਟੇ ਆਪਣੀ ਵਾਰੀ ਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਇਧਰ ਉਧਰ ਪੌੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹਿ ਖਲੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਲਾਈਂਨ ਵਿੱਚ ਲਗ ਦੋ ਘੰਟੇ ਬਾਦ ਵਾਰੀ ਆਈ।ਚੋਖੇ ਪੈਸੇ ਖਰਚ ਕੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਮਹਿੰਗੇ ਭਾਅ ਖਰੀਦੀ।ਭੀੜ ਇੰਨੀ ਕਿ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਕੈਨੇਡਾ ਉਡੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।ਬੁਧੀਜੀਵੀਆਂ ਨੂੰ ਫਿਕਰ ਹੈ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੁਝ ਵਰ੍ਹੈ ਦੀ ਮਹਿਮਾਨ ਹੈ,ਪਰ ਵੀਜ਼ਾ ਅੰਬੈਸੀਆਂ ਦੇ ਹਾਲ ਵੇਖ ਭਾਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਇਕ ਸੌ ਸਤਾਰਾਂ ਲੈਜਸਲੇਟਰ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਣਗੇ,ਸੋ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਪੌਣੇ ਪੰਜ ਵਰ੍ਹੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਜਾਰਦੇ ਹਨ। ਪੈ ਗਈ ਨਾਂ ਸੋਚ૴૴૴૴ਪੈ ਗਏ ਨਾਂ ਸੋਚੀਂ૴..
     ਕੌਣ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਮੇਰੀ ਲੋਥ ਨੂੰ,
     ਮੈਂ ਆਪਨੀ ਅਰਥੀ ਆਪਣੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਲਈ ਏ
         ਉਮਰ ਭਰ ਝੂਠ ਸੁਣਿਆ ਬੋਲਿਆ, ਕਿ
          ਚਾਰ ਦੋਸਤ ਬਣੇ ਰਹਿਣ
        ਆਫ਼ਤ ਆਈ ਜਦ - ਉਹ
    ਚਾਰੋ ਫੇਸਬੁੱਕ ਵਟਸਐਪ ਤੇ ਮਸਤ ਰਹੇ
      ਕੌਣ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਮੇਰੀ ਲੋਥ ਨੂੰ-( ਪੈ ਗਈ ਨਾ ਸੋਚ)
  ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਅਰਥੀ ਆਪਣੇ ਮੋਢਿਆਂ  ਤੇ ਟਿਕਾ ਲਈ ਏ
        ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ/ ਗੁੱਡੀ  ਤਰਨ ਤਾਰਨ     

            ''ਦੇਖ ਅੰਮਾਂ ਦੇਖ ਤੇਰਾ ਮੁੰਡਾ ਬਿਗੜੀ ਜਾਏ''
  ਤਮੀਜ਼,ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਤਾਲੀਮ ਦਾ ਇਕ ਹੀ ਬੀਜ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਉਪਜ ਹੈ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਸ਼ਿਸਟਾਚਾਰ ।   ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਕੂਟਨੀਤੀ ,ਕੁਟਲਨੀਤੀ ਦੀ ਇੰਤਹਾ ਹੋ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਸਮਾਜ ਵਿਚੋਂ ਸ਼ਿਸਟਾਚਾਰ ਅਤੇ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਕਮੀ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ।ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਇਸਦੀ ਸਿਖਿਆ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਤੇ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਨੇਤਾ ਸਕੂਲ ਵਾਲੀ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਅੱਜ ਦਾਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ 90% ਦਾ ਸਕੋਰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਹੋੜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦਾ ਪਾਲਨ ਕਰਨ ਦਾ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਕੱਢ ਪਾਉਂਦਾ।ਅਧਿਆਪਕ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ,ਪਾੜ੍ਹੇ ਮੀਡੀਆ ਤੋਂ ਸਿੱਖ ਲੈਂਦੇ ਹਨ,ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਬਚਾਉਣ ਦੇ ਫਿਕਰ ਵਿੱਚ ਰੁਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
       ਆਮ ਪ੍ਰਚਲਤ ਦੋ ਚਾਰ ਸ਼ਬਦ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਬੋਲ ਕੇ ਤਾਲੀੰਮਯਾਫ਼ਤਾ ਜਾਪਣ ਵਾਲੇ ਚੋਂ ਆਚਰਣ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਨਿਗਾਹ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਅਪੜਦੀ(ਗੱਲੀਂ ਅਸੀਂ ਚੰਗੀਆਂ ਅਚਾਰੀ ਬੁਰੀਆਂ) 
          ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਵੇਲੇ ਔੋਰਤਾਂ ਦੀ ਇੰਨੀ ਮਾੜੀ ਹਾਲਤ ਨਹੀਂ ਸੀ,ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਸਨੇ ਮੋਟੋ ਬਣਾਇਆ ਸੀ'ਲੇਡੀਜ਼ ਫਸਟ' ਤੇ ਇਹ ਕਾਮਯਾਬ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ,ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਅਗਲੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਸੀਨੀਅਰ ਸਿਟੀਜ਼ਨ ਤੇ ਮਹਿਲਾਵਾਂ ਲਈ ਰਾਖਵੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ,ਜੇ ਕੋਈ ਬੈਠ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਖੜੀ ਮਹਿਲਾ ਵੇਖ ਸੀਟ ਛਡ ਦੇਂਦਾ ਸੀ।1984 ਤੋਂ ਬਾਦ ਆਵਾ ਊਤ ਗਿਆ।ਮਹਿਲਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਆਉਣ ਤੇ ਵੀ ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਹੱਲ ਨਾਂ ਹੋਇਆ।
       ਅਲੂਆਂ ਜਿਹਾ ਬੱਸ ਕੰਡਕਟਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਚੁਕੀ ਮੁਟਿਆਰ ਨੂੰ  ਡਰਾਈਵਰ ਦੇ ਸ਼ੀਸੇ ਸਾਹਮਣੀ ਸੀਟ ਵਿਹਲੀ ਕਰਾ ਦੇਗਾ ਪਰ ਬੱਚਾ ਕੁਛੜ ਚੁਕੀ ਨੂੰ ਭੀੜ ਵਿੱਚ ਧੱਕੀ ਜਾਏਗਾ।ਸੀਨਅਰ ਸਿਟੀਜ਼ਨ ਨਾਲ ਤਾਂ ਕੰਡਕਟਰ ਦਾ ਸਲੂਕ ਅਸਲੋਂ ਹੀ ਮਾੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
       ਬਾਪੂ ਘਰੇ ਸਤਿਨਾਮ ਰਾਮ ਰਾਮ ਕਰਿਆ ਕਰ,ਕਿਧਰ ਤੁਰਿਆ ਰਹਿਨੈ ਕਿਤੇ ਹੱਡ ਬਾਂਹ ਤੁੜਾ ਕੇ ਇੰਨੇ ਤੋਂ ਵੀ ਜਾਏਂਗਾ।
      ਮਾਈ ਆ ਗੀ ਨੂ੍ਹੰਹ ਨਾਲ ਲੜ ਕੇ ਹੁਣ ਧੀ ਦੇ ਘਰ ਕਲੇਸ਼ ਪਾਉਣ ਚਲੀ ਅੇੈ।
ਕੰਡਕਟਰ ਨੂੰ ਦੋ ਹੱਥ ਜੋੜ ਬੇਨਤੀੀ ਕਰੋ ਵਾਜੇ ਦੀ ਵਾਜ਼ ਹੌਲੀ ਕਰ ਦੇ,ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਹੁੰਦਾ'ਉਤਰ ਜੋ ਵਾਜ ਹੌਲੀ ਨੀ੍ਹ ਹੋਣੀ,ਉਹ ਹੋਰ ਉੱਚੀ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ।
       ਡਰਾਈਵਰ ਕੰਡਕਟਰ ਨੁੰ ਪੁਛਦਾ'ਬੱਸ ਭਰਗੀ ਕਰਾਂ ਸਟਾਰਟ? ਕੰਡਕਟਰ ਬੋਲਦਾ ਹੈ,'ਸੀਟਾਂ ਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਭਰਗੀਆਂ ਪਰ ਪੁਰਜਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ॥
ਇਹ ਚੁੰਭਵੇਂ  ਸ਼ਬਦ ਬੱਸ ਕੰਡਕਟਰ ਦੇ ਅਕਸਰ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ।ਖਾਸ ਕਰ ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਬਜੁਰਗਾਂ ਲਈ ਅੱਧੀ ਟਿਕਟ ਦੇ ਕਾਰਡ ਬਣਾਏ ਹਨ।ਸਰਕਾਰੀ ਬੱਸਾਂ ਅੱਡੇ ਚੋਂ ਨਿਕਲਣ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹਨ ਤੇ ਨਿਜੀ ਵਾਲੇ ਇਹ ਵਤੀਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਹਰ ਕੋਈ ਕਰਜੇ ਤੇ ਬਾਈਕ ਲਈ ਫਿਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੰਜ ਪੰਜ ਸਵਾਰ ਲੋਡ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
      ਦਸ ਬਾਰਾਂ ਵਰ੍ਹੇ ਦਾ ਜੁਆਕੜਾ ਅਪਨੇ ਮਾਂਬਾਪ ਨੂੰ ਬੁੜਾ ਬੁੜੀ ਕਰਕੇ ਸੰਬੋੰਧਨ ਕਰਨ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਵਿਆਹਿਆ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਾਈ ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ,ਬਾਪ ਬੁੜਾ।ਚੰਗੀ ਭਲੀ ਸੱਸ ਬੁੜੀਆ ਪੁਕਾਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
        ਬੜਾ ਬੇਰਹਿਮ ਹੈ ਇਸ ਝਿਲਮਿਲਾਂਉਂਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਆਲਮ
          ਖੁਦੀ ਅੰਦਰ ਗਵਾਚਾ ਹੈ,ਖੁਦਾ ਦੀ ਗਲ ਕਰਦਾ ਹੈ
          ਨਵੀਂ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਦਾ ਇਹ ਵੀ ਭਲਾ ਅੰਦਾਜ਼ ਕੀ ਹੋਇਆ
           ਪਿਤਾ ਬੇਟੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਪੁਛ ਕੇ ਪੈਰ ਧਰਦਾ ਹੈ।
      ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰੀ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ ਚਲੇ ਜਾਓ ਡੀਲਿੰਗ ਹੈਂਡ ਮੁਟਿਆਰ ਨੂੰ ਤੇ ਆਪ ਉਠ ਕੇ ਕੁਰਸੀ ਅੱਗੇ ਕਰੇਗਾ ਪਰ ਜੇ ਮਾਂ ਮਾਸੀ ਦਾਦੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੋਵੇ ਮੂ੍ਹੰਹ ਪਰੇ ਕਰ ਲਵੇਗਾ,ਬਾਪ ਦਾਦੇ ਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਵਿਅਕਤੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੀਟ ਛਡ ਕੇ  ਕਿਧਰ ਨੁੰ ਮੂੰਹ ਕਰ ਜਾਏਗਾ।ਸੁਵਿਧਾ ਸੈਂਟਰ ਦੁਬਿਧਾ ਸੈਂਟਰ ਬਣੇ ਪਏ ਹਨ।
         ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੱਕ ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਸੀ ਪਰ 2017 ਤੋਂ ਇਹ ਵਤੀਰਾ ਬੈਂਕਾਂ ਦੇ ਮੁਲਾਜ਼ਮਾਂ ਵਲੋਂ ਵੀ ਅਪਨਾ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਪੈਸੇ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਮੁਜਰਮਾਨਾ ਸਲੂਕ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ-ਹਾਂ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਘਰੋ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਬੀਮੇ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਆਪਣਾ ਹੀ ਪੈਸਾ ਜਮ੍ਹਾ ਕਰਾਉਣਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕਢਾਉਣਾ ਹੋਵੇ ਜਿਉਂਦਾ ਸਲਾਮਤ ਬੰਦਾ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ਹੈ,ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕੇ ਵਾਈ ਸੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਅਧਾਰ ਕਾਰਡ ਨਾਲ ਮੈਚ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ।ਚੈਕ ਲੈ ਕੇ ਗਾਹਕ ਸੀਟ ਤੋਂ ਸੀਟ ਖੂਆਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
 ਉਂਝ ਸਾਡੇ ਮਾਨਯੋਗ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਡਿਜੀਟਲ ਇੰਡੀਆ ਬਣਾ ਛਡਿਆ ਹੈ।ਪਰ ਫਿੰਗਰ ਪਰਿੰਟਸ ਮੈਚ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ।
  ਪੈਦਲ ਤਾਂ ਕੀ ਸਾਈਕਲ ਚਾਲਕ ਨੂੰ ਵੀ ਸੜਕ ਤੇ ਚਲਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਕਿਉਂਕਿ ਸੜਕਾਂ ਤਾਂ ਮਾਲਦਾਰ ਟਰੱਕਾਂ ਲਈ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੜਕ ਦਿਸਦੀ ਹੈ,ਸੜਕ ਤੇ ਚਲਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ।ਚਾਰ ਮਾਰਗੀ  ਛੇ ਮਾਰਗੀ ਸੜਕਾਂ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਰੀਸ ਤੇ ਕਰ ਲਈ ਪਰ ਫੁਟ ਪਾਥ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ।ਟੌਲ ਟੈਕਸ ਬੂਥ ਹਰ ਤਿੰਨ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੇ।ਇਹਨਾਂ ਟੌਲ ਬੂਥਾਂ ਤੇ ਲਗਾਏ ਕਾਮੇ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚੋਂ ਹਨ ਤਮੀਜ਼ ਨਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਤਰਜ਼ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਪੱਲੇ ਨਹੀਂ ਹੈ,ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ,ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਤਾਂ ਕੀ ਗਲ ਕਰਨੀ।
     ਰੇਲਵੇ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਇਨਕਅਰੀ ਦਫ਼ਤਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਕੰਬਦਾ ਹੈ,ਕਿ ਡਿਉਟੀ ਮੇੈਨ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੈ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬੋਲੇਗਾ।
       ਪੁਲੀਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਰੱਬ ਨਾਂ ਕਰੇ ਕਿਸੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਵੀ ਜਾਣਾ ਪਵੇ।ਮੇਰੀ ਸ਼ਰੇਣੀ ਦੇ ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਬਾਖੂਬੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਬਹੁਤਾ ਦਸਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ।
        2015 ਤੋਂ ਆਮਦਨ ਕਰ ਯਾਨੀ ਇਨਕਮ ਟੈਕਸ ਵਿਭਾਗ ਦੀ ਬੜੀ ਚੜ੍ਹਤ ਮਚੀ ਹੈ ,ਇਸ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਕਰਮਚਾਰੀ ਕਾਇਰ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਨ ਨੋਟ ਬੰਦੀ ਤੋਂ ਬਾਦ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੱਧ ਵਰਗ ਨੂੰ ਜਲੀਲ ਕਰਨ ਦੇ ਤਗਮੇ ਮਿਲਣ ਲਗ ਪਏ ਹਨ,ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਜੁਰੱਅਤ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਹ ਟੈਕਸ ਚੋਰ ਦੀ ਵਾ ਵਲ ਵੀ ਵੇਖ ਸਕਣ ਤੇ ਟੈਕਸ ਅਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ  ਦੇ ਪਿਛੈ ਲਗੇ ਰਹਿਣਗੇ, ਉਸਨੂੰ ਦਬਾਈ ਧਮਕਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਤੇ ਆਪਣੀ ਦਿਹਾੜੀ ਪਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਚੋਖੀ ਤਨਖਾਹ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਇਕ ਮਾਮੂਲੀ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਮਾਨਵਤਾ ਖੋ ਚੁਕੇ ਹਨ।
       ਅਕਸਰ ਇਹ ਵੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ , ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਤਮੀਜ਼ ਤੋਂ ਉਹ ਲੋਕ ਦੂਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ  ਅਪਨੀ ਅੰਦਰਲੀ ਕਮੀਆਂ ਤੋਂ ਅੱਖ ਚੁਰਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
 'ਜਣਾ ਖਣਾ ਲਾਅ ਅੇਡ ਆਰਡਰ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਫਿਰਦਾ ਹੈ;ਜਰਬਾਂ ਤਕਸੀਮਾਂ ਦੇ ਕੇ ਕੁਰਸੀ/ ਤਖ਼ਤ ਮਲ ਕੇ ਜੋ ਬੈਠੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਬੰਦੇ ਵਿਚੋਂ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ,ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਤਮੀਜ਼ ਮਨਫ਼ੀ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਤਕੜਾ ਹੱਥ ਹੈ।ਪਾਬੰਦੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਪਰੇਸ਼ਰ ਹਾਰਨ ਤੇ ਲਾਊਡ ਸਪੀਕਰ ਧੜੱਲੇ ਨਾਲ ਕੰ ਪਾੜ ਕੇ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਨ ਵਧਾ ਰਹੇ ਹਨ।
     ਕਿੰਨਾ ਢੁਕਵਾਂ ਲਿਖਿਆ ਹੈ-
         ਮੇਰੀ ਸੋਭਤ ਮੇਂ ਭੇਜ ਦੋ,ਤਾਂ ਕਿ ਇਸਕਾ ਡਰ ਨਿਕਲ ਜਾਏ-
          ਬਹੁਤ ਸਹਿਮੀ ਹੂਈ ਦਰਬਾਰ ਮੇਂ ਸਚਾਈ ਰਹਤੀ ਹੈ---ਮੁਨਵਰ ਰਾਨਾ
   ਮੀਡੀਆ ਦੀ ਅਖਾਉਤੀ ਚਕਾਚੌਂਧ ਨੇ ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਮਹਾਂਦਰਾ ਹੋਰ ਵੀ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
   ਹਾਂ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ,ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ,ਤਮੀਜ਼ ਦੇ ਸਪੈਂਲਿੰਗ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ,ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨੀ ਖੂਬ ਪਤਾ ਹੈ,ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਅਧੁਨਿਕਤਾ ਦੇ ਬਲਬ ਨਹੀਂ ਪੁਜੇ।
   ਅਧੂਰਾ ਗਿਆਨ ਜਹਾਲਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
 '' ਸੁਰਮੇਂ ਰੰਗੀ ਰਾਤ ਦੀ ਗਲ੍ਹ ਤੇ ਤਾਰਿਆ  ਨਹੁੰਦਰ ਮਾਰ-
   ਉਥੋਂ ਤੱਕ ਚਾਨਣ ਜਾਵੇ ਜਿਥੋਂ ਤੱਕ ਝਰੀਟ''॥----
(  ਸ਼ੇੈਤਾਨ ਡੰਗਰ ਜੇ ਦੂਸਰੀ ਖੁਰਲੀ ਤੇ ਮੂ੍ਹੰਹ ਮਾਰਨੋਂ ਨਾ ਹਟੇ,ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਰੱਸਾ ਟਾਈਟ ਕਰਕੇ ਨਕੇਲ ਕੱਸੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।)
      ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ / ਗੁੱਡੀ ਤਰਨ ਤਾਰਨ

            ਜਮੂਰੇ ਉਠ ਜਾਗ ਉਠ-----
        ਚੋਣ ਯੁੱਧ ਦਾ ਬਿਗਲ ਵੱਜ ਚੁਕਾ ਹੈ,ਲੜਾਕੂ ਅਖਾੜੈ ਵਿੱਚ ਕੁਦ ਪਏ ਹਨ।
        ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਜਾ ਰਹੇ ਵੋਟਰ ਸਹਿਬਾਨ ਜਰਾ ਕੁ ਇਧਰ ਧਿਆਨ૴ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਮੁਹਰੇ ਖੜ ਕੇ ਆਪਣਾ ਪੜ੍ਹਿਆ ਵਿਚਾਰਨਾ ਹੈ।
   ਪਹਿਲਾਂ ਸੋਚਣਾ ਹੈ ਜੋ ਇੰਨੀ ਵਾਰ ਪਹਿਲਾ ਵੋਟ ਪਾਈ ਸੀ ਉਸਦਾ ਕੀ ਹਾਸਲ ਹੋਇਆ-
   ਸੋਚਣਾ ਹੈ ਕਿ ਅਪਨੀ ਵੋਟ ਪੂਰੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤੇ ਆਰਥਿਕ ਢਾਂਚੇ ਲਈ ਹੈ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ੇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ,ਕਿਸੇ ਮੂ੍ਹੰਹ ਮੁਲਾਜ਼ੇ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਵੋਟ ਮਹਿਜ਼ ਬਟਨ ਨਹੀਂ ਵਸੀਅਤ ਹੈ।
ਵੋਟਰ ਸਹਿਬਾਨ,ਇਸ ਵਾਰ ਦੀ ਵੋਟ ਦੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਖਤਰੇ ਹੋਣਗੇ,ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਵੀ ਜੇ ਹਮੇਸ਼ ਦੀ ਤਰਾਂ ਠੱਗੀ ਮਾਰੀ ਗਈ ਤਾਂ ਠੱਗਿਆ ਗਿਆ ਵੋਟਰ ਚੁੱਪ ਨਹੀਂ ਬੈਠੈਗਾ ਉਹ ਜਾਨ ਦੀ ਬਾਜੀ ਲਗਾ ਦੇਵੇਗਾ।ਉਹ ਤਿਲ ਤਿਲ ਮਰਨ ਨਾਲੋਂ ਇਕੋ ਵਾਰ ਮਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰੇਗਾ।
         ਹਰ ਵਾਰ ਨਵੇ ਪੈਕਟਾਂ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਣਾ ਮਾਲ ਭਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਇਸ ਵਾਰ ਵੀ ਇਹੋ ਕੁਝ ਹੋਵੇਗਾ,ਚਿਤਰ ਤੇ ਚਰਿਤਰ ਵਿੱਚ ਉਨੀ ਵੀਹ ਦਾ ਫ਼ਰਕ ਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਦਿਖੇਗਾ।
       ਮਿਹਰਬਾਨ ਕਦਰਦਾਨ ਸੋਚੋ ਜਰਾ ਜੋ ਹਾਲਾਤ ਇਸ ਵਕਤ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਨ ਜੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਹੋਰ ਇਹੋ ਕੁਝ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਆਮ ਆਦਮੀ ਆਪੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਕੇ ਜਾਂ ਤਾਂ ਅੱਗਾਂ ਲਗਾ ਦੇਵੇਗਾ,ਤੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਗੈਰਾਂ ਦੀ ਗੁਲਾਮੀ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇਵੇਗਾ।ਕਿਤੇ ਖੂਨ ਖਰਾਬਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ।
   ਪਹਿਲਾਂ ਜੋ ਦਹਿਸ਼ਤਗਰਦੀ ਚਲ ਰਹੀ ਹੈ ਉਹਨੂੰ ਨੇਤਾ ਲੋਗਾਂ ਦੀ ਆਗਵਾਈ ਤੇ ਮਦਦ ਹਾਸਲ ਹੈ;ਪਰ ਹੁਣ ਜੋ ਦਹਿਸ਼ਤਗਰਦੀ ਅੱਤਵਾਦ ਆਵੇਗਾ ਉਹ ਪੂਰੀ ਕੌਮ ਦੇ ਅੰਦਰੋ ਸ਼ੋਅਲੇ ਉਠਣਗੇ ਉਦੋਂ ਫੋਜ ਵੀ ਬਾਗੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਫੋਜ ਜਾਣ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਨੇਤਾ ਲਈ ਨਹੀਂ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਖਿਅਕ ਹੈ।ਨਸ਼ੇੜੀਆਂ ਤੇ ਬੇਰੁਜਗਾਰਾਂ ਕੋਲ ਲੁਟਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਕੁ ਗ੍ਰਾਮ ਖੂਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਵੋਟ ਨਹੀਂ ਵੱਟੇ ਚਲਣਗੇ।
  ਇਸ ਲਈ ਅਜਾਂਈ ਜਾਂਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ,ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿਮਾਗ ਦੁੜਾਉਣਾ ਕੇ ਕਿਹੜਾ ਮਾਈ ਦਾ ਲਾਲ ਮਹਿੰਗਾਈ ਤੇ ਬੇਰੁਜਗਾਰੀ ਦੀ ਮਾਰ,ਭਾਰੇ ਟੈਕਸਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਤੇ ਗੱਬਰਸਿੰਘ ਟੈਕਸ ਤੋਂ ਨਿਜਾਤ ਦਿਲਵਾਏਗਾ!
            ਯਾਦ ਕਰੋ----
     ਵਾਜਪੇਈ ਭਾਜਪਾ ਨੇ 2004 ਵਿੱਚ ਪੈਨਸ਼ਨਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਝਾੜ ਦਿਤੀਆਂ,ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਾਟੋ ਯੂ ਪੀ ਏ ਨੇ ਸੱਭ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਵਾਜਪਾਈ ਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਕੇਲ ਨਾਂ ਪਾਈ ਤੇ ਦਸ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸਗੋਂ ਪੱਕੀ ਕਰ ਦਿਤੀਆਂ।ਆਪਣੇ ਭੱਤੇ ਪੈਨਸ਼ਨ ਦੁਗਣੇ ਕਰ ਲਏ।
    ਭਾਜਪਾ ਨੇ ਜੋ ਮੰਦਹਾਲੀ ਵਿਛਾਈ ਹੈ ૶  ਸੋਚੋ ਬਾਰ ਬਾਰ ਸੋਚੋ૴.
    ਕੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਹਕੂਮਤ ਦੋ ਹਜਾਰ ਦੇ ਨਵੇਂ ਨੋਟ ਛਾਪਣੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਵੇਗੀ?
     ਕੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਹਕੂਮਤ ਆਪਣੀ ਪਰਜਾ ਨੂੰ ਪੁਰਾਣੇ ਨੋਟ ਮਾਰਕੀਟ ਵਿੱਚ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜ਼ਤ ਦੇ ਦੇਵੇਗੀ?।
      ਗੱਬਰ ਸਿੰਘ  ਟੈਕਸ ਦਾ ਵਪਾਰੀ ਨੂੰ ਤੇ ਲਾਭ ਹੈ ,ਭਾਰ ਤਾਂ ਗਾਹਕ ਤੇ ਪਿਆ ਹੈ।ਕੀ ਗੱਬਰ ਸਿੰਘ ਟੈਕਸ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਹੈ ਵੋਟ ਮੰਗ ਰਹੇ ਗਠਬੰਧਨ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕਿ ਆਪ ਹੀ ਵਪਾਰੀ ਹੈ
          ਪੂਰਾ ਦੇਸ਼ ਪੰਜ ਸੱਤ ਜਣਿਆਂ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਹੈ।ਕੀ ਮਹਾਂਗਠਬੰਧਨ ਵਾਲੇ ਮੋਦੀ,ਚੌਕਸੀ ਮਾਲੀਆ ਅਮਬਾਨੀ ਆਦਿ ਤੋਂ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਲੁਟਿਆ ਪੈਸਾ ਵਾਪਸ ਮੁੜਾ ਲੈਣਗੇ।ਗਹਿਣੇ ਪਿਆ ਛੁੜਾ ਲੈਣਗੇ।
       ਕੀ ਨਵੇਂ ਪੈਕਟ ਡਾਲਮੀਆ ਤੋਂ ਲਾਲ ਕਿਲਾ ਛੁੜਾ ਲੈਣਗੇ?
       ਕੀ ਨਵੇਂ ਪੈਕਟ ਅਡਾਨੀ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿਚੋਂ ਏਅਰਪੋਰਟ  ਛੁੜਾ ਲੈਣਗੇ।
     ਕੀ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲ ਜਾਵੇਗੀ।
      ਕੀ ਸੁਰਖਿਆ ਦਸਤੇ ਆਪ ਸੁਰਖਿਅਤ ਹੋ ਜਾਣਗੇ?
      ਕੀ ਦਹਿਸ਼ਤਗਰਦੀ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ,ਨਸੇ ਨਾਰੀ ਸੋਸ਼ਣ,ਆਮ ਸ਼ਰੇਣੀ ਦਾ ਸੋਸ਼ਣ ਰੁਕ ਜਾਏਗਾ?
     ਕੀ ਨਵੇਂ ਉਦਯੋਗ ਖੋਲੇ ਜਾਣਗੇ?ਨਵੇਂ ਸਕੂਲ, ਹਸਪਤਾਲ, ਨਵੀਆਂ ਰੇਲਾਂ,ਬਸਾਂ ਚਲਣਗੀਆਂ?
      ਕੀ ਕਾਬਲ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ?
      ਕੀ ਕਾਬਲ ਪਰਧਾਨ ਨੂੰ  ਦੁਨੀਆ ਤਿਆਗੀ ਦੀਨ ਨਾਲ ਜੁੜ ਚੁਕੇ ਸਾਧਾਂ ਬਾਬਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ?ਕੀ ਯੋਗ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਭੰਗੀ ਸੇਵਕਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਧੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
     ਕੀ ਕੁਦਰਤੀ ਸਾਧਨਾ ਨਾਲ ਲਬਰੇਜ਼ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਨਿਕੇ ਨਿਕੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਨੀਵਾਂ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ?
  ਲ਼ਾਲ,ਬਹਾਦੁਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ,ਏ ਪੀ ਜੇ ਅਬਦੁਲ ਕਲਾਮ ਜੈਸਾ ਕਿਰਦਾਰ ਢੂੰਢਨਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ। ਇਹ  ਵੀ  ਧਿਆਂਨ ਰਖਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਹਾਸ਼ੀਏ ਤੋਂ ਪਰੇ ਵਸਦੇ ਬਸ਼ਿੰਦੇ ਮਸਲਨ ਜਿਥੇ ਬਿਜਲੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਲਮ ਬਸਤੀ ਦੇ ਵਾਸੀ,ਮਾਸੂਮ ਨਾਦਾਨ ਭੋਲੇ ਅੰਧਵਿਸਵਾਸੀ ਤੁਹਾਡੀ ਜਗਾਹ ਵੋਟ ਨਾ ਪਾ ਜਾਣ।
    ਮਕਦੀ ਗਲ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਲੋਕ ਤੰਤਰ ਬਹਾਲ ਹੇਵੇਗਾ ਕਿ ਯੂੰ ਹੀ ਤਖ਼ਤ ਤੰਤਰ ਫੁਲਦਾ ਫਲਦਾ ਰਹੇਗਾ। 
        ਨਾਦਰ ਸ਼ਾਹ,ਅਹਿਮਦ ਸ਼ਾਹ,ਅਮਿਤ ਸ਼ਾਹ,ਸ਼ਾਹ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਕੌਣ ਕਰੇਗਾ? ਕੀ ਇਸ ਵਾਰ ਵੀ ਨਵੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਚ ਪੁਰਾਣੀ ਸ਼ਰਾਬ ਪਰੋਸੀ ਜਾਏਗੀ?
     ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਵੋਟਰ ਸਹਿਬਾਨ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਖੁਦ ਨਾਲ ਬਹਿਸ ਜਰੂਰ ਕਰਨ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਨਸਲ ਨੂੰ ਭਿਖਮੰਗੇ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਦਾਤੇ?
      ਸ਼ਮਾਜਿਕ ਏਕਤਾ ਦੀ ਇਸ ਵਕਤ ਸਖ਼ਤ ਲੋੜ ਹੈ,ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਭੱਜਣਾ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਤੋਂ ਭੱਜਣਾ ਹੈ,ਇਸ ਨਾਲ ਉਲਝੀ ਤਾਣੀ ਹੋਰ ੳਲਝ ਜਾਵੇਗੀ।
    ਵੋਟ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬਹੋਸਹਵਾਸ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ,ਵੋਟ ਵਸੀਅਤ ਹੈ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬਿਹਤਰੀਨ ਪੰਜ ਸਾਲ ਭੇਂਟ ਕਰਨ ਦੀ।
   ਵੋਟਰ ਸਹਿਬਾਨ ਕੀਹਨੂੰ ਵੋਟ ਪਾਉਣੀ ਹੈ ਕਿ ਫਿਰ ਗਵਾਉਣੀ ਹੈ,ਸੋਚਣਾ ਜਰੂਰ૴૴.
 ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ૷ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਇਕ ਸੂਟ ਖ੍ਰੀਦਣ ਵੇਲੇ ਪੂਰੀ ਦੁਕਾਨ ਉਲਟਵਾ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ਇਸ ਵਾਰ ਨੇਤਾ ਚੁਣਨ ਵਕਤ ਹੋਸ਼ ਦੇ ਨਾਖੂਨ ਲੈ ਲਓ૴.ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਜਮੂਰਾ ਜੀ
      ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ / ਗੁੱਡੀ  ਤਰਨ ਤਾਰਨ

             ''ਤੱਕੜੀ ਪੰਜਾ ਫੁੱਲ ਤੇ ਨਾਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ''
           ਦਿਲ ਤੇਰਾ ਕਾਲਾ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਚ ਖੋਟ ਏ
          ਅਸਾਂ ਨੀਂ ਗਵਾਉਣੀ,ਸਾਡੀ ਬੇਸਕੀਮਤੀ ਵੋਟ ਏ
               ਇਕ ਗਲਾਸੀ ਮੁੱਲ ਪਾਵੇਂ ਸਾਡੇ ਤੂੰ ਵਜੂਦ ਦਾ
               ਸੱਤੀਂ ਵੀਹੀ ਸੌ ਬਣਾਵੇਂ ਮੂਲ ਦੇ ਸੂਦ ਦਾ
                 ਪੜ੍ਹਿਆ ਨਾ ਲਿਖਿਆ,ਹਵਸ ਤੇਰੀ ਅੋਕਾਤ ਏ
                 ਚੋਰ ਉਚੱਕਾ ਚੌਧਰੀ ਤੇ ਗੁੰਡੀ ਤੇਰੀ ਜਾਤ ਏ॥
                 ਲਤਰੋ ਤੇਰੀ ਗਿੱਠ ਦੀ ਪਖੰਡੀ ਤੂੰ ਸਾਧ ਏਂ
                ਬਗਲ ਵਿੱਚ ਛੁਰੀ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਏਂ
                   ਖੁੂੰਨ ਨਾਲ ਰੰਗੇ ਤੇਰੇ ਪੈਰ ਹੱਥ ਵੇ
                   ੍ਰਰੋਮ ਰੋਮ ਤੇਰਾ ਗੁਨਾਹੀਂ ਲੱਥ ਪੱਥ ਵੇ
                ਮੂਲੀ ਗਾਜਰ ਸਮਝੇਂ ਤੂੰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ
               ਦੁਰਫਿਟੇ ਤੇਰੀ ਜੰਮਣ ਵਾਲੀ ਕੁਖ ਨੂੰ
              ਜਾਹਲਾ ਵੇ ਅਕਲ ਨਾਲੋਂ ਤੇਰੀ ਭੈਂਸ ਵੱਡੀ
              ਫੁਕਰੀ ਹੈਂਕੜ ਨੇ ਤੇਰੀ ਮੱਤ ਮਾਰ ਛੱਡੀ
            ਐੇਤਕੀਂ ਅਸਾਂ ਵੋਟ ਪਾਉਣੀ ਸੂਝਵਾਨ ਨੂੰ
            ਚਰਿਤਰ ਦੇ ਧਨੀ ਜਵਾਨ ਵਿਦਵਾਨ ਨੂੰ

ਭਾਰਤੀ ਬਾਸ਼ਿੰਦੇ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਦੀ ਤੜਪਦੀ ਤਹਿ ਵਿਚੌਂ  ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ-----
             ਕੰਪਨੀ ਜੀ ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹਾਂ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਕੇ ਤੂੰ ਫਿਰ ਆ ਤੇ ਆ ਕੇ ਇਸ ਡੁਬਦੇ ਜਾਂਦੇ ਮੁਲਕ ਨੂੰ ਬਚਾ ਲੈ।ਜਾਲਮ ਤਾਂ ਤੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ ਪਰ ਤੂੰ ਗੈਰ ਸੀ,ਤੇ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਜੋ ਵੀ ਜੁਲਮ ਢਾਹੇ ਗਏ ਉਸ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਆਪਣਿਆਂ ਦਾ ਕੋਝਾ ਹੱਥ ਜਿਆਦਾ ਸੀ।
           ਤੈਨੂੰ ਸੱਭ ਕੁਝ ਪਤਾ ਹੈ ਫਿਰ ਵੀ ਥੋੜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਲਾਤ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹਨ-
ਸੰਤਾਲੀ ਤੋਂ ਬਾਦ  ਗੋਰੇ ਤੇ ਚਲੇ ਗਏ ,ਕਾਲੇ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਨੇ ਇਸਦੇ ਪਰਖਚੇ ਉਡਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਬੱਸ ਭੂੱਖੇ ਦੀ ਧੀ ਰੱਜੀ ਤੇ ਖੇਹ ਉਡਾਉਣ ਲਗੀ''। ਦੇਸ਼ ਪ੍ਰੇਮੀ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆ ਛੱਡ ਗਏ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਧਰੋਹੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਬਟੇਰਾ ਆ ਗਿਆ।
        ਰੇਲਾਂ ਜਿੰਨੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਚਲਾ ਗਏ ਚਲਾ ਗਏ ਇਹਨਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਕਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
 ਸਕੂਲ਼ ਹਸਪਤਾਲ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਬਣਾਏ ਸੀ ਉਹਨਾ ਵਿਚੋ ਬਹੁਤੇ ਇਹਨਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਇਸ ਡਰ ਤੋਂ ਕਿ ਜੇ ਕਿਤੇ ਵੋਟਰ ਜਾਗਰੂਕ ਹੋ ਗਏ  ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੇ ਐਸ਼ ਮੁੱਕ ਜਾਣਗੇ।
      ਰੋਡਵੇਜ਼,ਬਿਜਲੀ ਮਾਲ ਮਹਿਕਮਿਆਂ ਦਾ ਨਿਜੀਕਰਣ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਖਾਤੇ ਬਣਾ ਲਏ।
   ਲੋਕ ਤੰਤਰ ਦੇ ਨਾਮ ਜੋਂਕ ਤੰਤਰ ਕਾਇਮ ਹੋ ਗਿਆ।ਮੱਧ ਵਰਗ ਤੇ ਕਈ ਤਰਾਂ ਦੇ ਜਜੀਆ ਟੈਕਸ।
       ਜੋ ਕੋਈ ਭੂੱਲ ਭੁਲੇਖੇ ਰੱਬ ਨੇ ਚੰਗਾ ਨੇਤਾ ਭੇਜ ਵੀ ਦਿੱਤਾ, ਸ਼ੇੈਤਾਨਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ ਭਿਜਵਾ ਦਿੱਤਾ।
     ਸੱਤਰ ਸਾਲ ਬਾਦ ਹੁਣ ਜਨਤਾ ਦੀ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਾਉਣ ਦੇ ਇਨਕਲਾਬ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਬਿਲੀ ਨੂੰ ਵੀ ਝਰੀਟ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਈ,ਦੇਸ਼ ਪ੍ਰੇਮੀ ਕਿਉਂ ਮਰਵਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ।
         ਉਹੀ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੱਕ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਵਾਰ ਦਿੱਤੇ ਉਹ ਦਰ ਬਦਰ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ,ਤੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਤਖ਼ਤਾਂ ਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਹੋ ਗਏ।ਤੇ ਖਾਕੀ ਲਾਠੀ ਦੇ ਆਸਰੇ ਰਾਜਾਸ਼ਾਹੀ ਤੇ ਜਗੀਰੂ ਨਿਯਾਮ ਕਾਇਮ ਕਰ ਲਿਆ।
       ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਲੋਕ ਵਲਾਇਤ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ ਕਈਆਂ ਨੇ ਸਿਆਸੀ ਪਨਾਹ ਵੀ ਲਈ।ਤੇ ਅੱਜ ਕਲ ਰੋਜ਼ ਜਹਾਜ ਭਰ ਭਰ ਕੇ ਜਵਾਨ ਪੜ੍ਹੈ ਅੱਧਪੜ੍ਹ ਅਨ੍ਹਪੜ੍ਹ ਜਿੰਮੀਦਾਰ ਸੱਭ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਯਤੀਮ ਹੋਏ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਤਲਵੇ ਚਟਣ ਵਿਦੇਸ਼ੀਂ ਵਹੀਰਾਂ ਘੱਤ ਰਹੇ ਹਨ।
      ਚੀਫ ਮਾਰਸ਼ਲ ਨੂੰ ਫੀਤੀਆਂ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦੀ ਜਮੀਰ ਪਾਰਲੀਮੈਂਟ ਹਾਉਸ ਵਿੱਚ ਰਖਵਾ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੇੈ,ਤੇ ਸਹੁੰ ਚੁਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦੀ ਆਤਮਾ ਰਾਖ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਉਹ ਬੇਜਮੀਰਾ,ਬੇਰੂਹ ਬੁੱਤ ਜਿਹਾ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਆਪਣੇ ਹੀ ਭੇੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਕੁੱਟ ਲੁਟ ਦਾ ਮੂਕ ਦਰਸ਼ਕ  ਗੂੰਗਾ ਬੋਲਾ ਹੀ ਸੇਵਾ ਮੁਕਾ ਘਰ ਤੁਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਈ.ਏ ਅੇਸ. ਥੇ ਆਈ ਪੀ ਅੇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਚਮੜੀ ਬਚਾਉਣ ਦੇ ਆਹਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਮਰ ਗੁਜਾਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
       ਅਪਨੀ ਹੀ ਹੱਕ ਹਲਾਲ ਦੀ ਜਮ੍ਹਾ ਪੂੰਜੀ ਵਰਤਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਲੈਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ .।ਆਰਥਿਕ ਨਾਂਬਰਾਬਰੀ ਤੇ ਆਰਥਿਕ ਗੁਲਾਮੀ ਦੋ ਕਾਨੂੰਨ ਲਾਗੂ ਹਨ।ਯੂੰ ਸਮਝ ਲਓ ਕਿ ਕੁਲ ਪੰਜ ਹਜਾਰ ਅਜਗਰ ਹਨ ਜੋ ਵੀਹ ਹਜਾਰ ਕੋਬਰਾ ਬਾਉਂਸਰ ਪਾਲ ਕੇ ਇਕਸੌ ਤੀਹ ਕਰੋੜ ਨੂੰ ਦਰੜੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।ਪੁਰਨ ਚੰਡਾਲ ਚੌਕੜੀ ਪਸਰੀ ਹੋਈ ਹੇ।
           ਜਿਆਦਾ ਵੇਰਵੇ ਲਿਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮੀਡੀਆ ਨੇ ਸੱਭ ਕੁਝ ਤੇਰੇ ਤਕ ਪੁਚਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇਗਾ।ਬੱਸ ਇੰਨਾ ਸਮਝ ਲਓ ਕਿ---
'' ਸ਼ਾਹ ਮੁਹਮੰਦਾ ਇਕ ਸਰਕਾਰ ਬਾਝੌਂ ਫੋਜਾਂ ਜਿੱਤਕੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਹਾਰੀਆ ਨੇ''॥
            ਇਸ ਲਈ ਹੱਥ ਪੈਰ ਜੋੜ ਕੇ ਗੁਜਾਰਿਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਮੁੜ ਆਉਣ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾਲਤਾ ਕਰੋ ਜੀ।

ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ' ਗੁੱਡੀ ਤਰਨ ਤਾਰਨ     

    ਪੰਜਾਬ ਮਾਤਾ ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਲਾਸਾਨੀ ਰੂਪ--

ਸ਼ਹੀਦੇ ਆਜ਼ਮ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪੂਜਨੀਕ ਮਾਂ ਵਿਦਿਆਵਤੀ ਦਾ ਜਨਮ 1889 ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ 'ਮੋਰਾਂਵਾਲੀ'ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ।ਮਾਤਾਜੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਨਾਮ 'ਇੰਦਰ ਕੌਰ' ਸੀ।ਮਾਤਾਜੀ ਉੱਚੇ ਕੱਦਵਾਲੀ,ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਵਿਅਕਤੀਤਵ ਤੇ ਵੱਡੇ ਦਿਲ ਦਿਮਾਗ ਵਾਲੀ ਸਖ਼ਸ਼ੀਅਤ ਸਨ।ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਤੋਂ ਹੀ ਹਰ ਸੰਕਟ ਦਾ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਸੀ।ਇੰਦਰ ਕੌਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸ੍ਰ.ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਨਾਲ 1903 ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਦੋਂ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਵਿਦਿਆਵਤੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪਿਤਾ ਖਟਕੜ ਕਲਾਂ ਦੇ ਉੱਘੈ ਹਕੀਮ ਸਨ।ਹਿਕਮਤ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਤੇ ਨਾਲ ਲਗਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੀ ਸਮਾਜਭਲਾਈ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਰਗਰਮ ਰਹਿੰਦੇ।ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਆਰੀਆਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
        ਮਾਤਾ ਵਿਦਿਆਵਤੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੁੱਤਰ ਜਗਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਨਮ 1904 ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਤੇ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਨਮ 28 ਸਤੰਬਰ 1907 ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ।ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਵੇਲੇ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਦਾਦਾਜੀ ਨੇ ਭਵਿੱਖ ਬਾਣੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਦੋਨੋਂ ਘਰ ਗ੍ਰਹਿਸਤੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪੈਣਗੇ ਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇਣ ਲਈ ਹਾਜ਼ਰ ਰਹਿਣਗੇ।ਮਾਂ ਵਿਦਿਆਵਤੀ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਖੁਦ ਸਰਗਰਮ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਪਰ ਇਕ ਸੁਘੜ ਗ੍ਰਹਿਣੀ ਵਾਂਗ ਅਪਨਾ ਘਰ ਚਲਾਇਆ।ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਘਰ ਇਨਕਲਾਬੀਆਂ ਦਾ ਗੜ੍ਹ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਲਗਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਤਿਆਗਸ਼ੀਲ ਸੁਭਾਅ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਇਨਕਲਾਬੀਆਂ ਦੀ ਆਓ ਭਗਤ ਕਰਦੇ  ਇਕ ਬੰਗਾਲੀ ਇਨਕਲਾਬੀ ਦੇ ਸਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਤਾ ਜੀ,''ਮਾਤਾਜੀ ਤੁਸੀਂ ਦਿਲ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਭੋਜਨ ਪ੍ਰੋਸਦੇ ਹੋ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪੁਤਰਾਂ ਨੁੰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ''।
        23,19, 20 ਸਾਲ ਦੀ ਉਭਰਦੀ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਭਗਤ ਸਿੰਘ,ਸੁਖਦੇਵ,ਰਾਜਗੁਰੂ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੂਜੇ ਪੁੱਤਰ ਕੁਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਕੁਲਤਾਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਜਦ ਨਜ਼ਰਬੰਦ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਹਉਕਾ ਤੱਕ ਨਾਂ ਭਰਿਆ ਅਤੇ ਨਾਂ ਮੱਥੇ ਤੇ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਨ ਆਈ।ਇਕ ਮਾਂ ਦੇ ਇਕ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਫਸੀ ਤੇ ਲਟਕਾ ਦੇਣਾ ਤੇ ਦੋ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ ਸਾਮਰਾਜ ਵਲੋਂ ਨਜ਼ਰਬੰਦ ਕਰ ਦੇਣਾ,ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ  ਇੰਨੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਿਗਰੇ ਵਾਲੀ ਮਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੋਵੇ।ਹਾਂ- ਮਾਂ 'ਗੁਜਰੀ' ਤੇ ਮਾਤਾ ਜੀਤਾਂ ਜਿਹੀਆਂ ਦੈਵੀ ਸ਼ਕਤੀਰੂਪਾ ਜਰੂਰ ਹੋਈਆਂ ਹਨ।ਪੁੱਤਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਾਤਾਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਧੀ 'ਅਮਰ ਕੌਰ'ੰ ਅਵਿਵਾਹਤ ਮੁਟਿਆਰ ਨੂੰ ਇਨਕਲਾਬੀ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਕਦੇ ਰੋਕ ਟੋਕ ਨਾਂ ਕੀਤੀ।ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਅੋਕੜਾਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਆਉਂਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਪਰ ਮਾਤਾਜੀ ਹਰ ਸੰਕਟ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਦਲੇਰੀ ਤੇ ਹੋਸ਼ ਹਵਾਸ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਬਣਾਈ ਰਖਦੇ।ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਹਾਲਾਤ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਵੀ ਸਨ-ਸ੍ਰ.ਕਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਸ੍ਰ. ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਚਿਤਾ ਵਾਂਗ ਸੁਲਗਦੀ ਹੋਈ ਜਵਾਨ ਵਿਧਵਾ'ਹੁਕਮ ਕੌਰ' -ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ 23 ਸਾਲ ਦਾ ਛੀਂਹ ਜਵਾਨ ਸੀ,ਉਸਨੂੰ ਜੇਹਲ ਦੀ ਭੈੜੀ ਖੁਰਾਕ ਸਿਲ੍ਹੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਤੇ ਲੱਕ ਤੋੜਨ ਵਾਲੀ ਕੋਹਲੂ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਤ ਨੇ ਉਸਦੇ  ਫੇਫੜਿਆਂ ਦੀ ਨਸ਼ਟੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ,ਤੇ ਜਾਲਮ ਮੌਤ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਗਈ।ਹੁਕਮ ਕੌਰ ਨੁੰ ਮਾਤਾਜੀ ਨੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਵੱਖ ਨਾਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ
        ਮਾਤਾਜੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦਸਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਸਤਾਰਵੇਂ ਸਵਈਏ ਦਾ ਉਚਾਰਣ ਕਰਦੇ ਤੇ ਗੁਰੂ ਨਾਲ ਇਕ ਮਿਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ।''ਦੇਹਿ ਸ਼ਿਵਾ ਵਰ ਮੋਹਿੲ ਇਹੇ'',ਸ਼ੁਭ ਕਰਮਨ ਤੇ ਕਬਹੂੰ ਨਾਂ ਡਰੋਂ''॥ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਜਨਮ ਤੇ ਦਾਦਾਜੀ ਦਾ ਕੀਤਾ ਬਚਨ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਫਾਂਸੀ ਤੇ ਸੱਚ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ।
       ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵੰਡ ਹੋ ਜਾਣ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੁਖ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਮਾਤਾਜੀ ਨੂੰ 150 ਰੁਪਏ ਮਹੀਨਾ ਦੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਲਾ ਦਿੱਤੀ।1964 ਤੋਂ ਬਾਦ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤਕ ਤੇ ਆਰਥਿਕ ਹਾਲਾਤ ਠੀਕ ਨਾਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਤੇ ਬੇਚੈਨੀ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ।ਮਾਤਾਜੀ ਹਿੰਦਸਤਾਨ ਸ਼ੋਸਲਿਸਟ ਰਿਪਬਲਿਕ ਅੇਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਇਨਕਲਾਬੀਆਂ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਯਾਦ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਨੌਜਵਾਨ ਰੈਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹਾਜਰ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਦਸਦੇ,ਕਿ ਰਾਜਨੀਤਕ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਰਾਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਸਮਾਜਿਕ ਬਰਾਬਰੀ ਬੇਅਰਥ ਹਨ,ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਆਰਥਿਕ ਬਰਾਬਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ,ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਆਜ਼ਾਦੀ ਉਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦੀ,ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਮੌਕਾਪ੍ਰਸਤ ਜਿਹੜੇ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਘੁਸ ਚੁਕੇ ਹਨ-ਨੂੰ ਕੱਢਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ'',ਨੌਜਵਾਨ ਵਰਗ ਨੂੰ ਜਾਗਣਾ ਪਵੇਗਾ,ਇਹ ਇਕ ਅੇਸਾ ਵਰਗ ਹੈ ਜੋ ਇਕ ਉੱਚੇ ਸੁੱਚੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਸਿਰਜਣ ਲਈ ਸਹਾਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ''।
         ਉਹ ਰੈਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਯਤਨ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਤੇ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਕਿ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਰਖਣ ਨਾਲ ਚੋਰ ਬਜਾਰੀ ਤੇ ਸਮਗਲਿੰਗ ਨੂੰ ਪਰੋੜ੍ਹਤਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।ਉਹ ਦਸਦੇ ਕਿ ਜਦ ਤੱਕ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਮਜਦੁਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਵਾਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਤਦ ਤੱਕ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਨਾਮੁਮਕਿਨ ਹੈ,ਅਤੇ ਇਹ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਾਮੁਕੰਮਲ ਹੈ।
1ਜਨਵਰੀ 1973 ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਸਿਲਵਰ ਜੁਬਲੀ ਮਨਾਉਣ ਵੇਲੇ ਉਸ ਵਕਤ ਦੇ ਮੁਖਮੰਤਰੀ ਗਿਆਨੀ ਜੈਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਮਾਤਾ ਵਿਦਿਆਵਤੀ ਨੂੰ 'ਪੰਜਾਬ ਮਾਤਾ'ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਦੇ ਕੇ ਸਨਮਾਨਿਆ।ਸਰਬੰਸ ਵਾਰ ਕੇ ਮਾਤਾਜੀ ਨੂੰ ਜੋ ਮਿਲਿਆ ਬਸ ਇਹੋ ਕੁਝ ਹੈ।ਇਸ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹੀਦ ਸ੍ਰੀ ਜਤਿੰਦਰਨਾਥ ਦੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਕਿਰਨ ਦਾਸ ਕਲਕੱਤਾ ਉਚੇਚੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ।ਇਸੀ ਵਕਤ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਇਕ ਕਾਰ ਭੇਂਟ ਕਰ ਪੈਨਸ਼ਨ ਇਕ ਹਜਾਰ ਰੁਪਏ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।ਮਾਤਾ ਜੀ ਕਾਰ ਭੇਂਟ ਲਈ ਸੁਭਾਵਕ ਹੀ ਬੋਲ ਪਏ,'ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਯੋਗ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ'।
   1 ਜੂਨ 1975 ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਮਾਤਾ ਵਿਦਿਆਵਤੀ ਜੀ ਦਿਲੀ ਵਿਖੇ ਸਦੀਵੀ ਵਿਛੋੜਾ ਦੇ ਗਏ।ਮਾਤਾਜੀ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਭਗਤ ਸਿੰਘ,ਸੁਖਦੇਵ ਰਾਜਗੁਰੂ ਦੀ ਸਮਾਧੀ ਲਾਗੇ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ,ਇਸ ਲਈ ਮਾਤਾਜੀ ਦੀ ਦੇਹ ਨੂੰ ਪੂਰਨ ਸਰਕਾਰੀ ਸਨਮਾਨਾਂ ਨਾਲ  ਖੜਕਲ ਕਲਾਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਹੁਸੈਨੀਵਾਲਾ ਫਿਰੋਜਪੁਰ ਵਿਖੇ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ।ਇਥੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਬੇ ਕੇ ਦੱਤ ਦਾ ਜੁਲਾਈ 1965 ਵਿੱਚ ਸਸਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਅੇਮ ਐਮ ਚੌਧਰੀ ਤੇ ਮੁਖ ਮੰਤਰੀ ਗਿਆਨੀ ਜੈਲ ਸਿੰਘ ਤੇ ਮਾਤਾਜੀ ਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੇ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕੀਤੀ।
      ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਇੰਨੀ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਤਿਆਗਸ਼ੀਲ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲੀ ਸਰਬੰਸ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਵਾਰ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਮਾਤਾਜੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਦਰਜਾ ਹੈ,ਅਜੋਕੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਜੋਕਿ ਪੰਜਾਬ ਮਾਤਾ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਸਿਲੇਬਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਲਗਾਇਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਇੰਨੀ ਮਹਾਨ ਮਾਂ ਕੋਈ ਦੂਜੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ,ਜਿਸਦੇ ਜਿਕਰ ਤੇ ਸਿਰ ਝੁਕ ਜਾਏ।
        ਰਿਗ੍ਹਵੇਦ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਹੈ ਕਿ,'' ਮਾਂ ਤੇ ਮਾਤਰ ਭੁਮੀ ਦਾ ਦਰਜਾ ਸਵਰਗ ਜਿੰਨਾ ਉੱਚਾ ਤੇ ਸੁੱਚਾ ਹੈ''।ਮਾਤਾਜੀ ਵਿਦਿਆਵਤੀ'ਪੰਜਾਬ ਮਾਤਾ' ਦੀ ਹਸਤੀ ਇਸਦੀ ਜਿੰਦਾ ਮਿਸਾਲ ਹੈ।
        ਸਜਦਾ ਹੈ ਇਸ ਬੇਨਜੀਰ ਮਾਂ ਨੂੰ।
       = '' ਕਿਸੀ ਕੋ ਰਾਹ ਦਿਖਲਾਈ
         ਕਿਸੀ ਕਾ ਜਖ਼ਮ ਸਹਿਲਾਯਾ
         ਕਿਸੀ ਕੇ ਅਸ਼ਕ ਪੂੰਛੈ
         ਤੋ ਇਬਾਦਤ ਕਾ ਮਜਾ ਆਯਾ ''॥
              ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ/ ਗੁੱਡੀ  ਤਰਨ ਤਾਰਨ

22 March 2019